Nottingham Forest – Blackburn Rovers

Europese tripjes met Feyenoord zitten er niet (meer) in. Bastiaan zit gewoon op school en doordeweeks is onhandig qua oppas. Plus dat de vakantiedagen ook beperkt zijn. Vanaf zijn vijfde verjaardag (volgende week) is hij leerplichtig dus was de herfstvakantie een van de laatste mogelijkheden voor een langere trip naar Engeland met het hele gezin en om op zaterdag ook nog eens een wedstrijdje mee te pakken. Je bent in Engeland of niet hé?

Nottingham (U.K.). 25 oktober 2014. Nottingham Forest – Blackburn Rovers 1-3. The Sky Bet Championship.

Telefooncel-fie.

Het centrum van Nottingham bleek alleraardigst. Veel winkels, pubs en restaurantjes.

In veel steden zou een standbeeld voor een succesvolle trainer voor het stadion van de desbetreffende club zijn. Zo niet in Nottingham. Brian Clough, die de club naar grote successen leidde staat prominent in het centrum.

Nottingham Forest beleefde haar hoogtijdagen eind jaren ’70, begin jaren ’80. Wat heet. Nadat Brian Clough als manager was aangesteld promoveerde de club naar de hoogste divisie aan het einde van het seizoen ’76-’77. Wat er toen gebeurde is daarna nooit meer gebeurd. De club pakte direct de landstitel in 1978 en mocht dus uitkomen in het toernooi van de Europacup 1.

Forest schakelde favoriet Liverpool uit en won uiteindelijk de finale in 1979 van Malmo FF. Dat seizoen werden ze geen landskampioen maar mochten ze als titelverdediger wel meedoen in het EC1 toernooi. En weer wonnen ze, nu door in de finale van HSV te winnen. Zodoende heeft de club meer Europacups 1 gewonnen dan landstitels en is Clough (die tot 1993 trainer bleef bij Forest) een legende.

Op zich een goed plan maar Sandra, Bastiaan en opa en oma gingen ook gewoon mee naar de pub.

Waar Bastiaan een wedstrijdje boos kijken doet.

Parents on Fosters. Goed plan.

Een pint en een curry.

Op internet had ik gelezen dat er op zaterdag een Robin Hood dag in het kasteel zou zijn. What’s not to like?

Nottingham is vooral bekend door de legende van Robin Hood die in en rond de stad zou hebben geleefd. Het huidige, 17e-eeuwse Nottingham Castle is gebouwd op de overblijfselen van een ouder kasteel dat een rol speelde in de legenden rondom Robin Hood.

Doe open die poort!

Robin himself.

Bastiaan speelt voor de sherrif en Sandra is lady Marian.

De ene is een legende, de andere stal van de rijken en woonde in Sherwood Forest.

De deur werd opengeschoten door de Medieval Maniacs. Een komisch duo met veel grappen en grollen. Humor hebben de Engelsen uitgevonden.

En binnen de poorten van het kasteel waande je jezelf weer in de tijd van Robin Hood.

Op audientie bij Koning Richard Leeuwenhart.

Middeleeuws tafereeltje.

Op het dak van het kasteel waren twee ridders aan het zwaardvechten.

En kon ik met mijn flitsende camera met megazoom richting Meadow Lane kijken, het stadion van Notts County. Op de achtergrond zie je City Ground van Nottingham Forest.

Ultieme foto voor de floodlight-fetisjist. Tien lichtmasten op 1 foto. Links vier stuks van Meadow Lane, in het midden de twee lichtmasten van City Ground (de andere lichten zitten in het dak van de Brian Clough stand) en rechts de ronde lichtmasten van de Trent Bridge Cricket ground.

Deze dus. Met mega-scherm. De eerste cricketwedstrijd werd er in 1838 gespeeld. Er passen zo’n 17.000 man in het stadion.

Maar terug naar Robin Hood. Op het terrein bij het kasteel vonden riddergevechten plaats. Bastiaan vond het erg leuk en had graag met zijn plastic bijl mee willen doen.

Robin Hood, Broeder Tuck en Marian keken toe hoe de verschillende groepen elkaar te lijf gingen. Met uiteraard droogkomisch Engels commentaar.

Na al deze bloeddorst bleven de vrouwen in het centrum en gingen de mannen op weg naar het stadion.

Te voet kwamen we eerst langs Meadow Lane om op de brug het volgende stadion te zien.

The City Ground, uit 1898.

Lichtmasten van het cricketstadion.

De dames van de burgervan wisselen het laatste nieuws uit.

Een pint in The Boat Club. De plaatselijke roeivereniging houdt een aardige centje over aan de wedstrijden iedere twee weken.

De laatste tijd kijk ik wat vaker op footballgroundguide om te zien hoe de tribunes eruitzien en belangrijker, welke tribune het lelijkst is. Dan ga ik daar op zitten om foto’s te maken van de mooiere tribunes. Voor deze wedstrijd waren alle kaartjes 26 pond, toch ging ik achter het doel zitten.

Brian Clough. De niet echt bescheiden manager van Nottingham Forest. Clough verwierf in Nederland bekendheid als de uitvinder van de term Mickey Mouse League, de weinig vleiende bijnaam voor de Nederlandse competitie.

Clough had overal een mening over en had soms erg scherpe uitspraken. Deze blijft het beste “I wouldn’t say I was the best manager in the business…but I was in the top one.”

Turnstiles.

Op de rode rand alle prijzen die Forest won. Waaronder uiteraard de twee Europacups, een Europese supercup, landstitel en vier leaguecups. Allemaal gewonnen onder Brian Clough.

Sjaaltjes met Stuart ‘psycho’ Pearce erop. De trainer van Forest en ex-speler. Pearce (een punkrockfan) speelde meer dan 400 wedstrijden voor Forest.

Eerst vroeg ik me af wat die Palestijnse vlag op het dak van het stadion deed, maar het bleek (dank aan Gary) de vlag van Koeweit te zijn. Dit komt door de eigenaar van Forest, Fawaz Al-Hasawi. Een zakenman uit Koeweit.

De mainstand is een pareltje.

Nog even tijd voor een pukka pie en een pint.

Leden van The Royal British Legion kwamen voor de aftrap op het veld. Om de mensen gewag te maken van de donaties die nodig zijn voor veteranen. Ze kregen een ovationeel applaus.

Hé, daar heb je Robin Hood ook weer.

De voorzitter is niet bescheiden gezien de sponsoring op het shirt.

Teams komen het veld op.

Een soort van TIFO-actie.

De wedstrijd was soms hard maar er was veel geren en weinig overzicht. Ik vind het voetbal in de divisies lager vaak beter dan in The Championship. De druk die er op veel van die clubs staat lijkt wel verlammend te werken.

In november 2006 speelde Blackburn Rovers nog in De Kuip tegen Feyenoord in het toernooi om de UEFA-Cup. Nu spelen ze op het tweede niveau.

Mooie foto al zeg ik het zelf.

Na 37 minuten kon de City Ground juichen. Een bal die terugkwam van de paal werd tot doelpunt gepromoveerd. Robin Hood juicht ook mee. Ziet u hem?

En deze Forest-fan wilde het feestje meevieren en werd met dwang van het veld gedirigeerd. Een stadionverbod en een paar honderd pond boete. Had hij toch maar die ene pint moeten laten staan.

In de tweede helft gaat het helemaal mis bij Forest. Vlak nadat Blackburn op 1-1 is gekomen krijgen ze twee reuzekansen maar daarna scoren de Rovers twee keer.

En de meegereisde fans juichen het laatst. 1-3.

Donkere wolken boven het stadion. En Forest begon zo goed aan de competitie.

Goed gevuld stadion.

Met een nederlaag op zak richting het centrum.

Bastiaan eet ‘mash & bangers’ in de pub. Wij een goede curry.

Op zondag gingen we na het ontbijt via Ely, Bury St. Edmunds en Colchester weer terug naar de boot. Dit is Ely, bekend vanwege de kathedraal.

De kathedraal heet voluit The Cathedral Church of the Holy and Undivided Trinity of Ely.

De bouw werd gestart in 1083 tijdens het bewind van Willem de Veroveraar. Het meest opvallende is de achthoekige toren. The Octagon.

Zonnewijzer op de muur van de kathedraal.

The Octagon.

Op het plafond taferelen uit de bijbel.

Bastiaan steekt met Oma een kaarsje aan.

In een van de glas-in-lood ramen deze Nederlandse tekst. Dat zit zo. Cornelis Vermuyden was een Zeeuws waterbouwkundige die de Nederlandse waterbouwtechnieken introduceerde in Engeland en een aanvang maakte met de droogmaking van het veengebied The Fens in East Anglia. Hij werd hiervoor in de adelstand verheven.

Het motto van Vermuydens familie, “Niet Zonder Arbyt”, dat voorkomt op een huis van Vermuyden in Fen Drayton, leeft voort als het officiële motto van het districtsbestuur van South Cambridgeshire, het enige Nederlandstalige motto in de Britse civiele heraldiek. Het werd tevens het devies van een onderdeel van de Royal Air Force dat hier tijdens de Tweede Wereldoorlog was gelegerd en vaak over Nederland vloog. Daaraan herinnert een glas-in-loodraam in de kathedraal van Ely, waarin het motto weer terugkeert.

Kathedraal in volle pracht. Ik liep hier toen Toornstra de 0-1 scoorde in Leeuwarden. Een teken?

In Colchester Indiaas eten bij onze favoriete tent. Iedere keer weer goed. Alleen hebben we de ‘afhaalman’ nu al twee keer niet gezien. Zou hij een ander adresje hebben?

Okay, dit keer was wel weer erg qua inkopen. Twee paar schoenen. Twee parka’s. Halloween spul. Cider. Star Wars spullen. Shirts. Bier en een DVD. Eerlijk verdeeld over het hele huishouden van Jan Steen Peenvogel.

TV kijken op de boot.

Land in zicht! Nog een paar weken wachten en dan gaan we weer naar Engeland. Wel zonder Bastiaan dit keer.