Na de jubileumtrip afgelopen najaar vroeg ik me af of ik wel een voorjaarstrip wilde organiseren. De grootste vraag zou zijn: waarheen? Op de hogere niveaus zijn we (bijna) overal op reisafstand geweest. En revisits wil ik eigenlijk ook voorkomen. Maar toen ik keek welke clubs er tijdens het interlandweekend allemaal thuis zouden spelen viel mijn oog op Maltby Main. de lokale club van onze vrienden Chris jr. en Chris sr.
Vader en zoon komen altijd onze kant op als wij weer eens in Engeland zijn en dit leek mij wel een gepast eerbetoon. De club speelt aan Muglet Lane. In feite niet meer dan een clubhuis en een paar dug-outs. Dus eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er nog zoveel animo onder de reisgenoten zou zijn. Het is niet echt een stadion, en niet echt een wedstrijd op niveau. Maar kennelijk zijn we dat punt al gepasseerd bij Peenvogel’s voetbalreizen. Het gaat om het bier en de gezelligheid.
De oorspronkelijke voetbalclub werd in 1916 gevormd als Maltby Main FC (de naam van de plaatselijke mijn). Alle spelers werkten in de nabijgelegen mijn en een goede voetballer was vaak verzekerd van een baan bij de mijn.
Ook Staveley heeft een achtergrond met de mijnen, mijnwerkers en voetbal. Al in 1883 versloeg een team uit Staveley het grote Sheffield Wednesday met 3-1 in de FA Cup. Zoals veel kleine clubs had Staveley een redelijk turbulente geschiedenis met bijna faillissementen, promoties en degradaties. Staveley ligt vlakbij Chesterfield en op zo’n half uurtje rijden vanaf Maltby. Met een beetje fantasie een soort van derby, een mijnwerkersderby wel te verstaan.
Dankzij Twitter kwam BBC radio Sheffield op ons spoor en zodoende was ik de vrijdagochtend live op de radio. Een interview over groundhopping, voetbal en de uil van Minerva Brexit. Het gaat niet lang duren voordat ik een column in The Guardian ga krijgen.
Maltby (UK.). Zaterdag 23 maart 2019. Maltby Main FC – Staveley Miners Welfare FC 2-1. Toolstation NCEL Premier Division.
Het begon nogal mistig te worden op vrijdagavond. De Pride of Hull was het dit keer. Voor de zestiende keer trotseerden we de ruwe zee (iets waar uw verslaggever op hardhandige wijze kennis mee zou maken) richting Engeland.
De loting verliep best eerlijk. Voor FIFA-standaarden zeker.
Concentratie.
De quiz nakijken is anders ook veel werk. Maar om zo snel mogelijk weer richting bar en dansvloer te komen krijg ik de laatste tijd veel hulp.
En het bleef nog lang onrustig op de boot.
De eretribune.
Jolein had er voor gezorgd dat er behoorlijk veel radiohoofden in de bus kwamen te zitten. We gingen een ‘la casa de papel’ doen want niemand zou zo herkend worden. Helaas is Engeland met de naderende Brexit bijkans failliet dus daarom gingen we maar naar de pub.
Het masker was niet helemaal accuraat want uw verslaggever viel tijdens een nachtelijke gang richting toilet uit zijn bed. Een stapelbed welteverstaan. En met een black eye ging hij op weg naar de pie’s. De black eyed pie’s.
Recoveryshake na een avondje in de bar aan boord.
Ontbijtje Wetherspoons-stijl. Het mooiste is dat je een willekeurige Wetherspoon om een uur of tien in de ochtend binnen kunt lopen en de hele tent al aan het boozen is.
Busje.
We hadden wat presentjes meegenomen uit Nederland.
Een heuse interland op het blauwe laken.
Four of a kind.
De club had als dank dat we match- en ballsponsor waren pie’s en chips voor ons geregeld. Echt super.
Overblijfsel van de avond ervoor?
Eerste tekenen van het verval van Engeland. Aan de andere kant stond een Chinees te zwaaien.
Onder Anton zijn jas had hij de uil van Minerva verborgen.
A pie and a pint. Hoeveel Engelser wil je het hebben?
Groepsfoto met zijn allen.
Turnstile.
George.
De kenners.
Mainstand.
Binnen een paar minuten vallen de twee goals voor de thuisclub.
In de rust kregen we thee en versnaperingen. Part of the sponsordeal. Super.
De bus werd niet geparkeerd.
In de laatste minuten kwam Staveley nog terug tot 2-1 maar de winst was voor Maltby.
Met de man of the match op de foto.
En wij begaven ons richting de outgang en via de social club richting de boot.
Terug op de boot.
Livin’ on a prayer!!! Het was weer een geniale trip. Iedereen bedankt voor alles.
