Luton Town – Plymouth Argyle

Normaliter zijn verschuivingen door televisie-uitzendingen horror. Door zo’n verschuiving misten wij bijvoorbeeld Feyenoord tegen Heerenveen eerder dit seizoen. We hadden gegokt op een thuiswedstrijd op zondag, dat werd nu vrijdagavond en toen waren wij nog met vakantie.

Maar toen halverwege juli de verschuivingen in The Football League bekend gemaakt werden viel mijn oog op Luton Town. Die wilde ik altijd al een keer met een bliksembezoek vereren. Mits de prijs van de vlucht het toeliet.

In het eerste weekend van september (een week nadat ik met de scooter in Engeland was geweest, zie hier) zou Luton om 12:15 thuisspelen. Dat kwam perfect uit met de vluchten en zodoende boekte ik voor 70 euro een retourtje Luton. Ter vergelijking, een retourtje Groningen op dezelfde dag kost meer dan 50 euro en daar ben je langer naar toe onderweg. Dus zo gek is het ook weer niet om op en neer naar Engeland te gaan.

Uiteindelijk hadden Warren en Robin ook wel trek in een bliksembezoekje en zo gingen wij op zaterdagochtend vroeg op pad. Op het vliegveld kwamen we Ben tegen die dezelfde plannen als ons had en de rest van de dag met ons meeging.

Luton (Eng.). 6 september 2014. Luton Town – Plymouth Argyle 0-1. Sky Bet League Two.

London Luton dus, nu is er weinig Londen aan Luton. Luton ligt ongeveer 50 km van Picadilly Circus vandaan. Maar je kunt er goedkoop naar toe vliegen.

Geeft je vleugels.

Oke, het was nog vroeg. Maar Luton zag er niet bepaald bruisend uit.

Op naar de Toby Carvery voor een ‘all you can eat’ ontbijtbuffet. Voor 6 pond (w)eet je alles.

Even cultureel doen en op naar het stadion.

Bakens in de verte. De ietwat vreemd gepositioneerde lichtmasten van Kenilworth Road.

Mooi, aan het einde van de straat doemt het stadion op.

Luton Town werd opgericht in 1885 en ontstond door het samengaan van Luton Wanderers en Luton Excelsior. In 1897 werden ze toegelaten in de Football League. De club met als bijnaam ‘The Hatters’ kende een roerige geschiedenis. Vorig seizoen speelden ze nog in The Conference maar werden met overmacht kampioen en komen nu weer uit in The Football League.

Iets meer dan 20 jaar geleden speelde Luton Town nog op het allerhoogste niveau, de toenmalige First Division. In het seizoen 1991-1992 degradeerden ze echter en vier jaar later speelden ze op het derde niveau.

In het seizoen in 2004-2005 wist de club promotie naar de Football League Championship af te dwingen. In het eerste seizoen werd de club tiende. Daarna belandde Luton in een neerwaartse spiraal en degradeerde maar liefst drie seizoenen op rij, waardoor Luton zelfs voor het eerst in 89 jaar niet meer in de Football League speelde en in de Conference uitkwam.

Toch lieten de fans Luton Town niet in de steek. Sterker nog, de toeschouwersaantallen waren de hoogste in The Conference. Gemiddeld 5800 in de seizoenen ’11-’12 en ’12-’13 en maar liefst 7,387 in het vorige seizoen. Kenilworth Road zat goed vol de laatste seizoenen.

Luguber steegje tussen huizen en stadion.

Mooi.

Wij hadden onze kaartjes al op laten sturen. Alleen stond op de mijne een verkeerde aanvangstijd. Namelijk 12:45 terwijl de wedstrijd om 12:15 zou beginnen.

Bij Hungry Harry’s stonden de stewards te wachten op een vette hap. Al had ik toen al geweten wat ik later wist dan had ik stiekem een slaappil in hun eten gedaan.

Door de lugubere steeg naar de andere kant van het stadion. Naar de geweldige ingang onder de huizen en de Bobbers club waar we volgens de Football Groundguide een drankje zouden kunnen doen.

Mooi is dit, je zult erboven wonen en Millwall komt op bezoek.

De andere ingang en daarnaast de Bobbers club.

Toeristen.

Turnstile-fetisj.

De Bobbers bar is eigenlijk alleen voor leden. Maar dankzij bemiddeling van Alan Adair, die in het boek ‘5 decades of devotion of Luton Town’ zijn levensverhaal verteld, mochten we naar binnen. Na het betalen van een pond entree per persoon en een pint voor Alan.

Alan kwam nog even een praatje maken want hij is ook voor de Glasgow Rangers en was met laatstgenoemde club nog in De Kuip geweest in 2002. Een bezoek waar hij niet graag aan herinnerd wil worden omdat hij op een Feyenoord-vak terecht kwam. Echt een aardige kerel.

Proost!

De buurt rondom het stadion is behoorlijk troosteloos. Deze kliko was wel blij. De wijk viel te vergelijken met Spangen. Veel halalwinkels en vrouwen met hoofddoeken. Niet gek als je weet dat ongeveer 25% van de bevolking van Luton moslim is.

Moskee op de ene hoek.

Het stadion aan de andere kant.

Ben zat op de mainstand. Wij op Kenilworth Road stand. Om betere foto’s te maken. Die tribune met skyboxen is nogal lelijk weet je.

Turnstiles.

Sommige dingen veranderen nooit. Een pukka pie voor de wedstrijd.

Links de mainstand. Aan de overkant van ons de supporters van Plymouth.

De club won in haar historie twee prijzen. In het seizoen 2008-2009 wonnen ze de Football League Trophy (ook wel bekend als de Johnstone’s Paint Trophy), een competitie voor de 48 clubs uit de laagste twee Engelse divisies.

In het seizoen 1987-1988 wonnen ze de League Cup door in de finale van Arsenal te winnen. Die wedstrijd viel gerust een klassieker te noemen. Met nog tien minuten te gaan en Arsenal op een 2-1 voorsprong kreeg The Gunners een penalty. De keeper stopte hem en vanaf dat moment was Luton Town niet meer te stoppen. Danny Wilson maakte de gelijkmaker en Brian Stein maakte de winnende goal met wat de laatste balbehandeling in de wedstrijd zou blijken te zijn. Een seizoen later verloren The Hatters met 3-1 van Nottingham Forest.

Een klok als een kogellager, ik hou wel van dit soort dingen. Deze tribune is voor de rest spuuglelijk.

Een van de stewards die ons het leven zuur probeerde te maken qua fotograferen. Tijdens de wedstrijd mocht het niet van hen. Alsof ik foto’s van een League Two wedstrijd aan Reuters ga verkopen.

Baldie!

Harry the Hatter, de mascotte van Luton Town.

Hoe komt Luton Town aan haar bijnaam? In de 17e eeuw kwam dankzij de Schotten de hoedemakersindustrie naar Luton. Straw plaiting of in het Nederlands het vlechten van stro was lange tijd de industrie waar Luton bekend om stond. En dan voornamelijk hoeden van stro. Vandaar The Hatters. De hoedemakers.

In 1905 kwam daar een andere industrie bij, de auto industrie want in dat jaar opende Vauxhall een fabriek in Luton. Waar komt de naam Vauxhall vandaan? Koning John (1166-1216) had een huurling, Falkes de Breaute uit Frankrijk ingehuurd, om namens hem op te treden

Toen Falkes de Breaute trouwde nam hij het huis van zijn vrouw in de buurt van Londen over en kwam de woning bekend te staan ​​als “Fawkes Hall”,  door de jaren heen verbasterd tot “Foxhall” en daarna “Vauxhall”  De griffioen in het logo van Vauxhall komt uit het wapen van Falkes de Breaute. Nog steeds is het hoofdkantoor van Vauxhall gevestigd in Luton. Net zoals het hoofdkantoor van Easy Jet. Niet toevallig de maatschappij waar ik deze dag mee vloog.

Warren en Robin zijn er klaar voor. Lekker veel beenruimte ook.

Net zoals deze twee. Vrij veel kinderen op deze tribune.

Eerste gevaar kwam van Luton.

Achterin heerste deze ietwat dikkige Stephen McNulty als een vorst. Alles werd weggekopt. Misschien wat voor Martin van Geel? Hij oogt niet topfit dus dat is een pré.

Stiekem foto’s maken. Moehahaha.

Dit oude baasje knapte even een uiltje in de rust.

Meer dan 7800 toeschouwers bij deze pot.

Zonde als dit stadion verdwijnt, maar ik vrees dat dat niet lang meer gaat duren en dat ze dan in de EasyJet Arena gaan spelen.

Spuuglelijke skyboxen.

Vlaggen in stadions, in Engeland zie je die eigenlijk te weinig. Of ze vallen mij minder op.

Wedstrijd was van een best aardig niveau. Alleen zag het er nooit naar uit dat Luton zou gaan scoren.

En Plymouth Argyle deed dat wel. The Pilgrims konden na 67 minuten juichen. In Engeland klinkt dat altijd zo mooi uit het uitvak. Een soort langgerekt “Yeaaaaaaaaah”.

Spanning bij de thuisfans maar de bal wilde er niet in.

Rooney. Geen familie van. Dit is Luke Rooney en het valt mij altijd op dat die jonge gasten (vaak op huurbasis, en soms zelfs per maand) al bij zoveel clubs hebben gespeeld. Deze jongen is 24 en heeft al voor 9 clubs gevoetbald.

De nummer 5 van Plymouth was samen met hun keeper hun beste man.

0-1 en Plymouth viert feest. Luton treurt.

Terug naar het vliegveld bleek een taxi krijgen nog niet zo makkelijk. Maar we waren ruim op tijd.

Terug naar huis met de hoofdsponsor van Luton Town, het was een mooie dagtrip.

.