Hull City – Liverpool

Hé, dat is een bekend affiche! Ben je daar niet eens eerder geweest *klik*? Ja, dat klopt, in 2011 zou Feyenoord een pre-season friendly spelen tegen Barnsley. Door wat stoere praat op internet en bibberende burgemeesters in Engeland werd die wedstrijd afgelast. En toen moesten we toch wat doen met onze tijd.

We namen in 2011 de trein naar Hull en zagen een vriendschappelijke pot tussen beide teams. Een paar honderd mijl verderop werd Amy Winehouse dood in haar appartement gevonden en een dag later in Leeds dronken we een pint op haar nagedachtenis. Daar schreef ik ook eens wat over *klik*.

Ook nu was het niet het plan om naar Hull te gaan. We waren er immers al geweest. Ons plan  was om North Ferriby United te zien spelen tegen Lincoln City. Nu draait Lincoln echter een prima seizoen waar ze niet alleen bovenin The Conference meedraaien maar ook in zowel de FA Cup als de FA Trophy een ronde verder kwamen. En juist in dat toernooi (om de FA Trophy, waar wij in 2010 de finale van  bijwoonden *klik*) moesten ze deze zaterdag aantreden. De wedstrijd tegen NFU werd er dus afgehaald.

Nu was ik niet van plan om revisits te doen, eind vorig jaar kwam ik ook al voor de tweede keer op Valley Parade *klik* maar dat is tenminste nog een tof stadion. Dat  valt van het KCOM stadium niet echt te zeggen.

Enfin, niet getreurd en niet  gezeurd. Het werd door het niet doorgaan van North Ferriby dus een revisit aan Hull City (#deomoment). Een club waar 30 van de 36 Peenvogelreizigers nog nooit geweest was dus dat was prima. Het is op struikelafstand van de boot en zodoende hadden we genoeg tijd om te shoppen en ons tegoed te doen aan de Engelse cuisine. What’s not to like?

Maar het begon allemaal op vrijdagavond in Europoort. Zoals altijd.

Hull (U.K.). 4 februari 2017. Hull City – Liverpool 2-0. Premier League.

De eerste door mij georganiseerde trip naar York City was geweldig. Daarna volgden Grimsby Town, Rotherham United, Sheffield United, Lincoln City, Scunthorpe United, Sheffield Wednesday, Doncaster, Barnsley, Halifax Town en eind vorig jaar dus naar Bradford City. Allemaal bestemmingen die op reisafstand van de boot liggen (al hebben sommige trips wel voor wat deodorant-momenten gezorgd) Deze trip zou dus de boeken ingaan als nummer 12. Of #12 voor de diginerds onder ons.

Eenmaal aan boord was het tijd voor mijn eerste biertje in vijf weken tijd. Ik moet zeggen, hij was erg lekker.

En daarna was het tijd voor de quiz. Die kunt u overigens hier (klikkerdeklik) spelen.

Volop concentratie.

Die Spartaan heeft weer het hoogste woord.

De uiteindelijke winnaar werd via een serie barrage vragen bepaald. Welke kleur hebben de telefooncellen in Hull en hoeveel gele kaarten kreeg Gary Lineker in zijn hele carriere.

Na 500 miles is Sweet Caroline het nieuwe bootlied geworden. De dames hadden in het ultrageheim shirts laten bedrukken met daarop  hun namen vooraf gegaan door het woord ‘sweet’. Supergrappig

Het maken van de groepsfoto verliep nogal rommelig.

Ellen DeGeneres was er ook.

Best cool, deze stond tussen bussen met als bordje ‘ Leeds’ en ‘ York’ als bestemming.

Klein ontbijtje.

Poseren is niet mijn sterkste kant. Er is geen fotomodel aan mij verloren gegaan.

In Hull zijn de telefooncellen wit.

De minst favoriete krant van de tegenstander van vandaag. Er waren heel veel voetbaltoeristen op de been. De dubbelshawls vonden gretig aftrek.

Poppies.

Herdenkingsmonument ter nagedachtenis van alle gevallenen van de Great War en de WWII.

Kim eet een pasty.

En ik doe me tegoed aan een godendrank.

In de pub zagen we onze Engelse vrienden weer.

Lege glazen.

Chippie.

Het KCOM stadion.

Turnstiles. Best krap.

Volle bak.

Tijgerin.

Liverpoolfans in de hoek. Alleen een rijtje stewards tussen hen en het thuispubliek.

Nederlanders.

Veel fysiek, weinig hoogstaand voetbal.

1-0 voor Hull.

The German One krijgt Klop(p).

Tweede helft viel Liverpool met de moed der wanhoop aan.

Voetbalwet.

En op het moment dat Hull 6-3-1 speelt scoren ze uit een counter de 2-0. Weer een nederlaag voor Liverpool.

Zo druk is het zelden.

En toen kwam de stress bij uw reisleiderT, zouden we genoeg tijd voor het eten hebben? Ik had een buffet geregeld bij een Indiaas restaurant. Het was namelijk een lang gekoesterde wens om een keer met de hele groep Indiaas te gaan eten. Uiteindelijk hadden we net genoeg tijd.



Terug op de boot viel de stress eindelijk van me af. Het blijft een boel geregel.

Een biertje om de stress te verjagen.

Zangeresje met een stem als een cirkelzaag.

Party!

Meebrullen.

Niet alleen de hoofden waren een dag later mistig. Het was weer een geweldige trip.