Hull City A.F.C. – Liverpool F.C.

Wat stoere praat op internet zorgde ervoor dat we een bezoek met Feyenoord aan Oakwell in Barnsley konden vergeten. De vlucht en het hotel waren echter wel al geboekt en dus moest er gezocht worden naar een alternatief op deze zaterdagmiddag in Yorkshire.

Op zaterdagochtend vertrokken we rond 10:00 uur met Jet2 vanaf Schiphol naar het vliegveld van Leeds/Bradford. Voordeel van vliegen naar Engeland is dat je altijd terug in de tijd gaat (qua tijd dan hé). Samen met Kees, Menno en Annemieke maakte ik deze voetbaltrip die eigenlijk met Feyenoord gemaakt had moeten worden. Nu werd het een groundhoptripje.

Barsnley regelde een friendly tegen Grimsby Town en in Hull speelde Hull City tegen Liverpool maar ons eerste idee om was naar Sheffield te gaan. Op Hillsborough speelde Sheffield Wednesday tegen Leeds United en beide steden liggen op een uurtje rijden van elkaar. Dat zou wel eens een leuk potje kunnen worden.

De aftrap was om 13:00 uur en de trein die we moesten hebben ging om 11.11. Maar er moest uiteraard ook nog ontbeten worden, we waren immers al een tijdje wakker. Daarbij stonden er enorme rijen met feestelijk uitgedoste mensen voor me bij het loket, tel daar een niet meewerkende creditcard bij op en onze keus was gemaakt. Toch maar naar Hull. Konden we onze biertjes rustig opdrinken en dan zouden we Dirk ook nog een keertje in actie zien.

Hull (U.K.). 23 juli 2011. Hull City A.F.C. – Liverpool F.C.  3-0. Pre-season friendly.

Yorkshire, daar gaan we naar toe.

Ontbijtje op het station. We hebben ze wel eens beter gehad. Op het station werd dus besloten toch naar Hull te gaan. De trein zat vol met jeugdige fans van Liverpool die normaal gesproken niet zo snel op Anfield komen had ik de indruk.

De Humber Bridge, twee weken ervoor reed ik daar nog overheen met mijn Vespa.

En in deze kroeg was ik twee weken geleden ook. Lekker dichtbij het station.

En waar ik dacht dat ze de Northern Soul CD vorige keer voor ons scooterists hadden opgezet, niets bleek minder waar. Ook nu klonken bekende nummers door de pub.

Aparte stewards daar.

Het Keessie-stadion!

Een modern stadion net buiten het centrum. Vanaf de binnenstad voert een looppad je in tien minuutjes naar de multi-purpose venue (een dag later zouden Hull en Leeds elkaar in hetzelfde stadion ontmoeten voor de Rugby-league). Hull City speelt sinds 2002 in dit moderne stadion.

Chicken balti-pie en een pint of lager. Slechts 6 pond.

Aardig wat scousers op pad voor een friendly.

Minuut ‘stilte’ ter nagedachtenis van weggevallen supporters. In Engeland klapt men massaal tijdens deze minuut. Misschien wel indrukwekkender.

Bekende namen aan Liverpool-kant in de eerste helft o.a. Joe Cole, Maxi Rodriguez en Jamie Carragher. En Ngog, die ken er werkelijk geen klote van.

Floodlight-fetisjist.

Hull City speelde met veel meer overtuiging en kwam terecht op 1-0 voor na ongeveer 20 minuten spelen.

En niet veel later viel de 2-0.

De rust leent zich voor wat toeristen-foto’s.

In de tweede helft komt Dirk in het veld. Ook hij kon weinig potten breken. Zijn goal in de tweede helft werd afgekeurd en in de laatste minuut schoot ie van een meter afstand recht op de keeper.

3-0 na een uurtje. Liverpool was echt heel erg matig.

Roary de tijger, dat zou Bastiaan wel leuk gevonden hebben.

Moedeloos werd ie ervan.

Menno denkt diep na.

Niet slecht voor een vriendschappelijk potje. Bijna net zoveel als het gemiddelde vorig seizoen in The Championship. In de twee seizoenen dat Hull in de Premier League speelde (van 2008 tot 2010) was het stadion met 25.000 man steevast uitverkocht.

Feyenoord-vlag aan de reling.

Op weg naar de pub. Die binnen een mum van tijd vol met Feyenoorders zat. En waar we van Sandra via de sms te horen kregen dat Amy Winehouse dood was gevonden.

Na een paar biertjes met de trein terug naar Leeds. Even de tas in het hotel gooien.

Wij waren ietwat overdressed gezien de kledingkeuze van de Engelsen op zaterdagavond.

Na wat omzwervingen een Indiaas restaurant gevonden waar wel plek was.

Chicken Tikka Madras en een Peshwari-naan voor mij. Menno nam een Vindaloo. Let op het lege glas. De nieuw bestelde pint was ook zo weg 😉

Op zondagochtend op pad voor een ontbijtje.

Op nummer 35 een restaurant van Jamie Oliver. Wij kozen voor de buren, een Wetherspoons.

Een keer een foto van een leeg ontbijtbord.

Even uit een ander vaatje tappen en winkelen. Er moesten schoenen gekocht worden.

Sightseeing Leeds.

Even geen bier.

En bij het standbeeld van Edward werd besloten dat we op zondagmiddag toch nog een wedstrijdje zouden meepakken. Op naar Bradford! (klik hier voor de foto’s)