Een aantal jaar was een niet zo’n vaste traditie om naar de derde ronde van de FA Cup te gaan. Dat is de mooiste ronde want dan stromen de topclubs in én vinden er altijd flink wat verrassingen plaats. Dit jaar kwam het eerste weekend van januari niet zo goed uit en zochten we naar een alternatief voor onze honger (en vooral) dorst naar cultuur en voetbal in (nu nog) Groot-Britannie.
Een mooi alternatief werd gevonden in de vierde ronde van de Schotse FA Cup. En ons oog viel op Edinburgh omdat mijn vrouw die er recent geweest was het een mooie stad vond. Hearts werd gekoppeld aan Airdrie en zo zetten wij koers richting de Schotse hoofdstad.
Daardoor waren we niet bij Feyenoord vs Heerenveen maar het toeval wilde dat je voor deze wedstrijd je seizoenkaart eenmalig kon doneren aan mensen die het minder breed hebben. Dat hebben wij dus gedaan en zodoende stapten we met een goed gevoel het vliegtuig in.
Edinburgh (Scho). 18 januari 2020. Heart of Midlothian FC – Airdrieonians FC 5-0. Schotse FA Cup.
Het lot zorgde ervoor dat we om 12:01 bij de Wetherspoons waren. Te laat voor een Schots ontbijt. Dan maar aan de fish and chips.
Buiten het stadion veel onofficiele merchandise te koop. Ik hou daar wel van.
De facade van de nieuwe hoofdtribune.
5 minuten voor de aftrap was de social club leeg én de bar vol. Met lege glazen uiteraard.
Met bijna 15.000 toeschouwers zat het redelijk vol.
Uitvak was goed gevuld. Met wat Chelsea-vlaggen en veel gezang. Ze maakten behoorlijk wat herrie.
Shirts van Airdrie waren fraai. Maar het marroon & white was voetballend de bovenliggende partij. Hearts staat onderaan in de Schotse Premier League. Airdrie staat derde in League One (niveau 3).
Het was al heel snel 1-0.
Drukte voor het doel van de bezoekers.
Het Schotse voetbal wordt al decennia gedomineerd door The Old Firm. De grootste successen van Hearts (opgericht in 1874) vonden dus ook in de vorige eeuw plaats. Al wonnen ze nog wel twee keer de Schotse beker in dit millennium (2006 en 2012). Op 21 oktober 2004 speelde Hearts in De Kuip tegen Feyenoord. Door twee goals van Kuijt en 1 van Bart Goor (die exact even oud is als ik) won Feyenoord eenvoudig met 3-0. Dit was echter in de seizoenen dat je in de poulefase geen heen en weer wedstrijden had. Dus een bezoekje aan Tynecastle (met dus nog de oude hoofdtribune) werd ons toen door de UEFA door de neus geboord.
En terwijl de avond valt raast Hearts door.
3-0 en over en uit.
Schotse Pie.
Met 5-0 bekert Hearts door.
Een pint in The Athletic Arms (waar nog veel meer Nederlanders bleken te zijn) en dan op naar ons hotel. De taxi-chauffeur bracht ons daarna naar het, volgens hem, beste Indiase restaurant van de stad. Was niets van gelogen.
Mijn diner bij de IndierT. Een vrij pittige curry.
Thali voor Patrick.
Op zondagochtend was het voor mij tijd om de hardloopschoenen aan te trekken. Een rondje door heuvelachting Edinburgh en toen kwam ik dit rugby-pareltje tegen.
Op zondag wél een Schots ontbijtje. Met een apparaat dat er uitzag als een kaas-soufflé en uiteraard brown pudding.
Het Balmoral. Niet ons hotel.
The Royal Mile. Best wel een toeristenfuik.
Edinburgh Castle.
Toeristen.
William Wallace. Teleurstelling voor de Braveheart-fans want Sir William Wallace was niet zoals in de film wordt beweerd een soort boer van lage komaf. Hij was wel degelijk van adel. Na zijn gevangenneming werd hij werd opgehangen, gecastreerd, opengesneden en ontdaan van zijn ingewanden, welke met zijn geslachtsorgaan voor zijn ogen verbrand werden. Daarna werd het hart uit het lichaam gehaald. Tot slot werd hij onthoofd en gevierendeeld. Dit is een vraag die vaak in de fameuze Peenvogel-quizzen voorbij komt.
Robert The Bruce. Koning van Schotland van 1306 tot 1329. Onder zijn bewind werd Schotland onafhankelijk. Tegenwoordig had daar een referendum of tien voor nodig geweest. Maar Robert versloeg in de slag om Bannockburn in 1314 het veel grotere Engelse leger en redde hiermee Schotlands onafhankelijkheid. Daarna was het nog niet klaar en viel hij Engeland en Ierland binnen. In Ierland kon hij zijn broer Edward Bruce tot koning kronen in 1316.
Poort.
Veel toeristen die een mooie foto in de weg staan.
Deze pub heet the worlds end omdat dit de laatste pub was binnen de stadsmuren van Edinburgh. Daarna hield de (beschaafde) wereld op volgens de inwoners destijds.
Een eenhoorn.
Schitterende pub.
Beste actiefoto van het weekend.
Het moest maar weer.
Mooie stad. Hier kom ik zeker nog een keer terug.