Fulham – Wolverhampton Wanderers

Op maandag 8 december stond de televisie om 20:00 uur in Huize Peenvogel aan op BBC2. Niet om een kookprogramma te kijken zoals jullie wellicht zouden denken, maar voor het live-verslag van de loting van de derde ronde in de FA Cup. Na Tottenham in 2010 en Southend begin vorig jaar hadden we wel weer zin in een wedstrijdje in het oudste bekertoernooi ter wereld.

De vlucht naar Londen en het hotel in de Engelse hoofdstad waren al geboekt. Nu nog een leuke wedstrijd en dan het liefst in een stadion waar we nog niet geweest waren. De wedstrijden logen er niet om. Er werden dit weekend maar liefst acht wedstrijden in Londen gespeeld. Bij Arsenal, Chelsea en AFC Wimbledon waren we nog niet geweest. Dat bood perspectief.

Nu was het afwachten welke wedstrijden er vanwege tv-uitzendingen verschoven zouden gaan worden. En voor welke wedstrijd we kaartjes konden kopen. Voor het eerst sinds tijden waren de vinckgoden ons niet goed gezind. Arsenal, Chelsea en Wimbledon werden allemaal verschoven (de eerste twee te laat op de zondag en de laatste zelfs naar maandag) en dus zouden het dit weekend revisits worden. Geen enkel probleem want ik hou meer van een biertje en eten in goed gezelschap dan dat ik perse voor mijn 50e alle stadions gezien moet hebben.

Chris uit Rotherham was nog nooit bij Fulham en Chelsea geweest en dus besloten wij op zaterdag naar Fulham te gaan en op zondag naar QPR. Chris zou nog wat langer blijven en kon via Twitter beslag leggen op een kaartje voor Chelsea.

Londen (U.K.). 3 januari 2015. Fulham – Wolverhampton Wanderers 0-0. Derde ronde FA Cup.

We waren vroeg op Lex Immers airport. Dat had als voordeel dat we ook vroeg in het centrum van Londen waren want we vlogen op Londen City.

Met de DLR stap je uit bij de Tower Bridge, niet zozeer voor de foto maar meer omdat er een Wetherspoons op de hoek zit die vanaf 8 uur ontbijtjes serveert.

En ja, toch ook voor een fotootje.

Bakkie thee erbij en een prima start van de dag.

Een ander voordeel van zo vroeg op pad is dat je foto’s kunt maken die normaal gesproken nooit mogelijk zijn. Een verlaten metrostation.

Quizvraag, welke twee liedjes zie je hier?

Hadden we al gezegd dat we vroeg waren? In ieder geval te vroeg voor de Lillywhites. Die ging pas om 09:30 open.

Het weer was niet al te best.

Ons hotel zat in Southwark, redelijk in de buurt van the Eye. Met de zoom op de camera kijk je zo naar de andere kant. Maar die foto hebben we nu al zo vaak gemaakt.

Dit fietswiel dus.

De mooiste pub in de buurt van ons hotel, en tegenover de metro. Zodra Chris in Londen zou arriveren zouden we richting Putney Bridge gaan.

1888.

De eerste de beste pub in de buurt van de metrohalte bij Fulham zat vol met fans van The Wolves. In de kroeg zongen ze nog. In het stadion waren ze na al die alcohol-inname wat stiller.

Craven Cottage. Met die geweldige mainstand.

The cottage.

Standbeeld van Johnny Haynes voor de gelijknamige tribune. Speelde maar liefst 594 wedstrijden voor Fulham. Het standbeeld van Michael Jackson staat er (helaas) niet meer.

Zo’n foto maakte ik eerder.

Krappe turnstiles.

Balti-pie en een pint. Het ging nog net.

Voor mij zou Fulham een revisit worden. In 2000 was ik er al eens eerder geweest en Kees ook. Toen speelde de club op het tweede niveau en was een bescheiden clubje. Ondanks de inmenging van Mohamed Al-Fayed, destijds nog eigenaar van Harrods, speelde de club niet echt een rol van betekenis. Daar kwam verandering in toen de Fransman Jean Tigana het vlak na ons bezoekje overnam als trainer en in 2001 promoveerde de club naar de Premier League.

Uitvak met 2200 Wolves.

De tweede keer dat ik Fulham zag was in een andere hoedanigheid. Op 12 mei 2010 zag ik de Londenaren weer. Dit keer in het stadion van HSV voor de finale van het toernooi om de Europa League. Tien jaar na een slechte wedstrijd in hun kleine stadionnetje zag ik ze nu verliezen van Atletico Madrid. Vorig seizoen ging het onder Nederlanders Jol en Meulensteen erg slecht en degradeerde The Cottagers naar The Championship. Dit seizoen gaat het ook niet al te best. Momenteel staan ze zeventiende en lijkt promotie wel heel erg ver weg. Dan maar proberen om succes te boeken in het mooiste clubtoernooi ter wereld, te beginnen tegen Wolverhampton Wanderers. De oude club van John de Wolf.

De wedstrijd was niet al te best. Pas in het laatste kwartier toen een replay onvermijdelijk leek gaven beide teams gas. Om die replay te voorkomen.

Iets meer dan 11.000 man bij deze wedstrijd.

Mooi, houten stoelen op de mainstand.

0-0 dus en een replay.

Na de wedstrijd was het tijd voor de pub, om de tijd te doden totdat het Indiase restaurant een paar deuren verder open ging.

Vrij forse onionbhajis.

En geweldige hoofdgerechten. Het was weer smullen.

Op weg naar de hondenraces aan plough lane in Wimbledon. De omgeving zag er nogal naargeestig uit. Allemaal autodealers en vage bedrijven.

Ingang naar het stadion.

Van de races zelf mocht je uiteraard geen foto’s maken. De honden zouden er door afgeleid kunnen worden. De hond waar Patrick op gewed had ging in de eerste bocht al onderuit. Suarez.

Voor de race een voorstellingsronde.

En voor 5 pond kon je wedden op je hond naar keuze. Die van mij werden twee keer tweede, een soort van Joop Zoetemelk dus. Dag 10 pond, daar kun je in Londen overigens net 2 pints voor kopen want dat viel me wel weer op na wat bezoekjes aan andere Engelse steden. Dat bier in Londen vreselijk duur is.

De bookies.

Twee keer gewed, twee keer niks.

Het was best koud bij de races, ik moest een wak in mijn bier slaan. En op de terugweg gaven de elementen waarmee de metrotunnels uit bestaan dat ik verkeerd gewed had. De tunnels vonden me een….

Een dag later gingen we naar Queens Park Rangers. Dat verhaal volgt deze week.