Dagenham & Redbridge – Bristol Rovers

Mijn schoonouders wilden wel een keer mee naar Engeland. Na het bekend maken van de fixtures werd gekozen voor een weekendje aan de kust. Southend-on-sea dus. En toevalligerwijs speelde Southend ook thuis op die zaterdag. Dat geloof je ook niet hé?

Speelde, want de wedstrijd werd naar de vrijdag verplaatst. Geen nood, we maken er een weekendje Southend van en die dekselse Peenvogel gaat op zaterdagmiddag naar het nabij gelegen Londen voor een wedstrijdje. Mijn oog viel op Dagenham & Redbridge omdat dit in Oost-Londen is en niet ver van Southend (een half uur met de trein). Dagenham speelde tegen Bristol Rovers die wij in 2011 nog zagen degraderen bij Colchester United (klik hier voor verslag). Door een wedstrijd in het oosten van Londen te kiezen was ik ook maar een paar uurtjes weg. En mijn schoonvader had ook wel zin om mee te gaan dus was ik niet alleen op pad.

Sandra en haar moeder vermaakten zich met Bastiaan op de kermis en de winkels van Southend en de mannen naar het voetbal. Lekker stereotiep.

Southend/Londen (U.K.). 14 september 2013. Dagenham & Redbridge – Bristol Rovers 2-0. Sky Bet League Two.

Op de boot zoekt Bastiaan direct de speelhoek op.

En wij zochten de bar op.

Op weg naar Southend gestopt bij een Toby Carvery. Een Engelse ontbijtschuur.

Low carbs.

De dames op weg naar de kermis, winkels en pubs van Southend-on-sea.

En de mannen met de trein en de metro naar Oost-Londen.

Niet echt een bruisende wijk. Zeg je Dagenham ,dan zeg je Ford. Vanaf 1931 is er een grote Ford-fabriek in Dagenham gevestigd. Auto’s worden er niet meer gemaakt sinds 2002 maar windturbines nog wel. Dagenham ligt op ongeveer 15 kilometer van het centrum van Londen en is een grote buitenwijk. De postcode van Dagenham is Essex dus eigenlijk is het niet eens een club uit Londen.

Muzikaal zit het ook wel snor qua Dagenham. Zowel Morrissey als The Stranglers hebben een nummer genaamd Dagenham Dave. Het nummer van The Stranglers gaat over een grote fan die zelfmoord pleegde nadat zijn vrouw hem verlaten had. Zijn naam Dagenham Dave had hij van de band gekregen omdat hij ooit op de Ford-fabriek in Dagenham had gewerkt.

Floodies.

Dagenham & Redbridge is een vrij nieuwe club. The Daggers bestaan pas sinds 1992. De voorlopers van Dagenham & Redbridge waren Ilford FC (opgericht in 1881), Leytonstone FC (1886), Walthamstow Avenue FC (1900) en Dagenham FC (1949).

In 1979 fuseerden Ilford en Leytonstone en werd zo Leytonstone/Ilford. In 1988 nam de club nog Walthamstow Avenue over en werd zo Redbridge Forest. De club verhuisde naar de Victoria Road van Dagenham en promoveerde in 1991 naar de Football Conference. In 1992 fuseerde de club met Dagenham om zo de huidige club te vormen.

Na flink wat jaren in de Conference werd Dagenham & Redbridge in 2007 kampioen en promoveerde naar The Football League en in 2010 promoveerden The Daggers zelfs naar League One. Een behoorlijke prestatie gezien het kleine stadion en dito achterban. Aan het einde van het seizoen degradeerden ze weer naar League Two waar ze nu nog steeds spelen.

Voor 50 pence mocht je de social club in. Veel fans van Bristol hadden dat gedaan.

Manchester United vs. Crystal Palace op tv. En een pint.

Voor al uw feesten en partijen.

Mooi.

Geinig kenteken.

De beste tribune was voorbehouden aan de uitfans.

Terracing achter het doel.

Ja, we gaan beginnen voor bijna 1400 man. Er passen iets meer dan 6000 man in het stadion.

De mascotte.

The Daggers zochten de aanval.

En scoren uit deze corner.

Er waren zowat geen pies meer in de rust. Ik had wel een vermoeden wie ze allemaal had opgegeten.

De bijna 400 uitfans.

Gelukkig, er waren er nog twee over.

Deze vrije trap treft geen doel.

Na 60 minuten een strafschop voor Bristol Rovers.

Maar die wordt gemist door Matt Harrold die nog voor Dagenham gespeeld heeft (on loan).

Als de twee nul valt voor Dagenham houden veel Bristol fans het voor gezien.

Maar niet voordat ze wat scheldwoorden richting hun eigen ploeg richten.

Het is niet te zien maar het staat er echt. 2-0.

En bij 2-0 zou het blijven.

Met de metro terug naar Southend.

Ons guesthouse aan de zee.

Vandaag geen Indiaas maar Grieks.

Op zondag op weg naar Hadley Castle.

Gebouwd in 1215 door Edward III keek het kasteel uit op de monding van de Thames. Een strategische plek voor een eventuele Franse aanval.

In de verte zie je de havens liggen.

Via Chelmsford op weg naar Colchester. De laatste grote plaats voordat je naar de boot gaat.

Vakwerkhuizen in Colchester.

Het Augustijnen klooster van St. Botolphs

Even een frietje scoren.

In de kroeg had Bastiaan ook een bier. Bubbelprikdrinken.

Colchester Castle.

Met vreemde wezens in de vuilnisbak.

En een harmonie op zondag.

Knabbel en babbel.

Grote speeltuin waar Bastiaan uiteraard in wilde spelen.

Een draak!

What’s my name?

Een Victoriaanse watertoren.

De auto voor de deur van het Indiase restaurant waar we altijd eten op weg naar de boot. Never change a winning team.

Curries. naan’s, rijst. De hele flikkerse bende. Love it.

En nog een laatste afzakkertje op de boot voor de chauffeur.