Cambridge United – Hayes & Yeading

De groundhop avonturen beginnen nu echt maniakale proporties aan te nemen. In 2010 zijn we al bij Tottenham Hotspur, FC Keulen, Charleroi en Hertha BSC geweest. Twee wedstrijden in 1 weekend hadden we nog niet eerder gedaan. En dan ook nog eens twee wedstrijden in twee verschillende landen met een zee er tussen. Hoe dat zo gekomen is zal ik proberen uit te leggen. Het leek ons wel leuk om dit weekend Lille te bezoeken. Zeker nadat Clismo had geopperd dat er verdacht weinig Franse stadions op de lijst staan. Die opmerking trokken we onszelf aan en zo bestelden we drie kaartjes voor Lille tegen AS Monaco op zaterdagavond.

Toen bleek ineens dat de wedstrijd van Lille verplaatst was naar zondagmiddag. Ai, al hadden we dat geweten dan hadden we wel ergens anders heen gegaan dit weekend. Naar Engeland bijvoorbeeld. Nu wilde het toeval dat we onze Lambretta TV 175 nog weg moesten brengen naar Cambridge ter restauratie. Kees wist binnen 2 minuten na deze mededeling te melden dat Cambridge United diezelfde middag thuis zou spelen tegen Hayes & Yeading in de Blue Square Premier League (voorheen Conference, zeg maar de vijfde divisie van Engeland). Een topaffiche wat we niet konden laten lopen. Bastiaan zou immers toch al uit logeren gaan vanwege de (verplaatste) wedstrijd van Lille. En zo togen wij op zaterdagochtend richting de Eurotunnel om na een rit van twee uur aan te komen in universiteitsstad Cambridge. De scooter werd weggebracht en de details van de restauratie werden besproken. Na een welverdiende pint of lager en cider was het tijd voor de confrontatie tussen de nummers 13 en 14 van de BSQPL. Tot 2005 speelde Cambridge nog in League Two en de doelstelling voor dit seizoen was promoveren. Daar moeten ze minimaal een jaartje op wachten. Het Abbey-Stadium biedt plaats aan ruim 9000 toeschouwers maar die waren er bij lange na niet. Na de wedstrijd nog wat pints en de traditionele curry.

Cambridge (GBR.), 17 april 2010. Cambridge United – Hayes & Yeading 4-1. Blue Square Premier League.

 

  ’s Morgens Kees in Numansdorp opgehaald. Inchecken in Calais en met de treintunnel naar Engeland.

  Met in de kofferbak een Lambretta TV175. Deze ging voor restauratie naar Cambridge.

  De trein in.

 

Gezond ontbijtje bij de Wimpy’s. Uiteraard bij Maidstone. De eerste pleisterplaats voor treintunnelgangers.

 

Bij Cambridge Lambretta Workshop aangekomen wordt de scooter uitgeladen en al onze wensen hoe de scooter uit moet komen te zien besproken.

  Buiten stond dit wel heel fraaie exemplaar. Een absoluut racemonster van de eigenaar van de shop.

Het via internet geboekte guesthouse had de illustere naam Abbey Guesthouse. De woordgrap shabby-guesthouse was snel gemaakt maar het lachen verging ons snel toen we het ‘sold’ bord in de tuin zagen staan. Na herhaaldelijk aanbellen bleek er (nog) niemand aanwezig te zijn. Positief als wij zijn gingen we er vanuit dat het na de wedstrijd allemaal goed zou komen. Ondanks de verlaten indruk die het guesthouse maakte.

  Het affiche van vanmiddag.

  De clubshop.

 

  Ticketoffice.

 

De kaartjes worden hier nog met de hand geschreven. Voor slechts 15 pond namen we plaats op de north terrace. Een oude statribune achter de goal. De hoofdtribune aan de rechterzijde was goed gevuld. Net zoals de North Habbin tribune aan de lange zijde. Op de South Habbin stonden de meegereisde Hayes & Yeading fans. De South Stand (geopend in 2002) aan de overzijde was nagenoeg leeg.

  Voor de wedstrijd zijn we wat gaan drinken in het supportershome. En ondanks dat we foreign guests waren moesten we 1 pond per persoon betalen om binnen te komen. De zaal was zo te zien recent opgeknapt en op de grote schermen was de derby van Manchester bezig. Tijd voor de eerste pints of lager voor Kees en mijzelf en een pint of cider voor Sandra.

  In het supportershome een waar rariteitenkabinet. Zoals deze verdwaalde Peenvogel.

  En de selectie van Hayes & Yeading. Nee, dit zijn niet de kleedkamers. Na afloop zagen we een van de spelers met take-away eten uit de Chinees komen.

  Wat staat daar nu?

  North Stand. Het R Costings Abbey Stadium (oftewel The Abbey) is gebouwd in 1932 en biedt plaats aan ruim 9000 toeschouwers. Op deze wedstrijd waren 2940 toeschouwers afgekomen. Dat leek ons nogal weinig want ik zou niet weten waar ze die andere 6000 man hadden willen laten.

Mainstand.

  De praktisch lege South-stand.

  Qua veldspel viel het absoluut niet tegen voor de vijfde divisie van Engeland. We hebben wedstrijden gezien in hogere divisies in Engeland waar stukken minder gespeeld werd. Of het moest gekomen zijn dat we twee pints achter onze kiezen hadden dat de blik enigzins vertroebeld was. Maar de passes kwamen aan. We zagen hakjes, pirouettes en een schitterende vrije trap die in het doel ging.

  Een-nul.

The North en South Habbin stand. Vernoemd naar een fan van Cambridge United. In het achterste gedeelte stond een plukje Hayes & Yeading fans.

  Marvin The Moose, de mascotte van CUFC.

Kees waant zich weer op vak-S.

  Drie-een. Later zou een mooie vrije trap de eindstand op 4-1 bepalen.  Een opvallende speler aan de zijde van Cambridge United F.C. was de met nummer 17 spelende Russel. De op Dirk Kuyt lijkende speler (zowel qua fysieke arbeid als uiterlijk) kon menigmaal spits Crow bereiken. Bril-jant. Russel & Crow.

  Omdat het de laatste thuiswedstrijd was, was men bang voor een pitch invasion. De bobbies en stewards namen hun plekken in.

  En wij gingen op weg naar wat bleek opgeheven bed & breakfast. Na afloop stond het bordje ‘sold’ nog steeds in de tuin. Er stond echter wel een auto voor de deur. Na wat geklepper met de brievenbus kwamen de nieuwe Poolse eigenaars naar de voordeur.  Het hostel deed geen dienst meer en wij hadden dus een probleem. Een stukje verderop zat nog een guesthouse en daar was een drie-persoonskamer 60 pond inclusief Engels ontbijt. 20 pond goedkoper dan het Shabby-guesthouse dus. Nu maar hopen dat die Polen mijn creditcard niet leeg hebben getrokken.

  Na een wandeling van tien minuten langs dit mooie kerkje uit de 13e eeuw kwamen we in de Wrestler’s pub. Het was meer een Thais restaurant dan een pub dus na 1 pint hadden we het wel gezien. Thais eten kunnen we ook goed in Nederland, voor Indiaas eten moet je in Engeland zijn (of in India, maar daar hebben ze niet zoveel voetbalstadions).

De vermoeidheid begon toe te slaan.

   Tijd voor eten dus.

  Papadums, chutneys, peshwari-nan’s, curry’s, shasliks en lhassi. The whole lot.

Na een goed ontbijt en een ritje van twee uur namen we de trein richting Frankrijk. Daar volgde de wedstrijd Lille tegen AS Monaco. Klik hier voor dat fotoverslag.

Een voordeel is dat de scooter ook weer een keer opgehaald moet worden. Hopelijk doen ze lang over de restauratie zodat het voetbalseizoen weer begonnen is.