Atletico Madrid – Fulham

Waarom bestel je kaartjes voor een finale van een toernooi waarin je eigen club niet eens meedoet? Allereerst voor het stadion en ten tweede zaten er nog wel interessante ploegen in het Europaleague toernooi.

Helaas werd de finale geen Liverpool – HSV waar ik een beetje op gehoopt had. Het werd dus Atletico Madrid – Fulham. Ook een leuk affiche omdat ons bezoek aan (het stadion van Fulham) ons eerste groundhop-tripje was in Engeland. En omdat dit stadion van alle premier league-clubs het wel het meest Britse stadion is. Ook was het bijwonen van een finale 8 jaar nadat Paul Bosvelt de beker omhoog tilde een leuk vooruitzicht. We schreven ons in op de website van de UEFA (net zoals in 2002) en kregen kaarten toegewezen (net zoals in 2002).

Op woensdag rond het middaguur reden we weg voor de 500 kilometer naar Noord-Duitsland. Maar waar de Autobahn normaliter dé plek is om hard te rijden hebben we sinds jaren niet zo erg in de file gestaan. Uiteindelijk waren we pas om half acht bij het stadion. Tijd voor de reeperbahn was er niet bij en naast ons stonden rood aanlopende Britten ook in de file.

Uiteindelijk stonden we op een prima plek bij het stadion. Omdat zowel Atletico als Fulham met bussen waren was er plek zat op de parkeerplaatsen in het Volkspark. Op weg naar het stadion heel veel zwarthandelaren die hun kaartjes voor kostprijs verkochten. Er waren nogal wat mensen geweest die dachten en hoopten dat HSV en Liverpool tegenover elkaar zouden staan. In het stadion zelf ook nog wel wat lege plekken.

De Nordbank Arena is wel een mooi stadion. De Spanjaarden en Britten maakten er een mooi feestje van en de eerste helft was wel te pruimen. Daarna werd het allengs minder en helaas (maar wel terecht) won Atletico in de verlenging. Wij maakten ons snel uit de voeten op weg naar ons hotel in Bremen. Na een kort nachtje weer naar huis en Bastiaan.

Hamburg (Dui.), 12 mei 2010. Atletico Madrid – Fulham 2-1 (na verlenging). Finale UEFA Europaleague.

Slechts 55 euro voor de goedkoopste plekken. Kwamen nog eens 30 euro administratie en verzendkosten bij. Een schijntje dus.

Na veel file-leed aangekomen bij het stadion. Op de parkeerplaats veel auto’s uit de omliggende landen. Belgen, Denen en Nederlanders. Uiteraard ook veel Duits publiek die gegokt hadden op een finale van hun eigen HSV.

Door een park richting stadion. Het is te hopen dat we hier nooit met Feyenoord hoeven te spelen.

Mei-vakantie?

Toch wel een fraai stadion. In het oude stadion schreef het Nederlands elftal geschiedenis door met 2-1 van Duitsland te winnen. Het veld is een kwartslag gedraaid en er staat een nieuw stadion.

Uur voor de aftrap. Het begint al druk te worden.

Spanjaarden en Britten door elkaar.

Fulham zat aan onze zijde. Veel Engelsen buiten de toegewezen vakken.

Tsja, geen thuiswedstrijd voor HSV. Dat hadden wij in 2002 toch beter voor elkaar.

Voor een finale redelijk relaxte toegangscontrole. Bij ons op de tribune zag ik mensen met digitale spiegelreflex-camera’s met flinke lenzen en HD-video camera’s. Kom daar eens om bij Feyenoord-RKC.

Sandra demonstreert stadion-bezoek in Duitsland. Bier & Schnitzels op brood. De bratwurst hadden we buiten al op.

Atletico tegenover ons.

En de Londenaren naast ons.

Wij zaten dus op de tweede ring. Prima zicht op het veld. Al vond ik de lichtmasten wel iets te fel. Voor het maken van foto’s zeker.

Warming-up.

Onze tribune loopt langzaam vol. Maar zoals gezegd, niet helemaal vol.

Hoogwerker om de Fulham-aanhang te filmen.

Respect? Met een voorzitter als Platini?

Nog even en het gaat beginnen.

Uwe Seeler toont de UEFA-Cup alvast. Wij hebben er twee in onze prijzenkast staan.

Atletico had een vlaggetje bij zich.

Voor de wedstrijd nog een onbegrijpelijke ceremonie met vlaggen van alle deelnemende clubs van dit jaar (er zaten dus een paar hele foute vlaggen tussen) en operazangeressen met rook uit hun achterste.