Belgrado (Ser), 10 maart 2022. FK Partizan – Feyenoord 2-5. 1/8 finale ConferenceLeague.
De voorpret begon direct na de loting. Vluchten boeken, hotels zoeken en heel veel whatsappjes. En daarna werd het aftellen tot woensdag toen we het traject Berkel-Rotterdam-Schiphol-Luton-Belgrado gingen afleggen per bus, metro, trein, vliegtuig en taxi. En het twee keer passeren van de Engelse grens.
Van Berkel naar Rotterdam. Eerste biertje op schiphol tegen de schrik en toen naar Londen.
Cevapcici, pils en Slivovitz. Dan weet je dat je op de Balkan bent.
Murals in Belgrado.
Waaronder deze, op het oog, Pro-Russische. Op het vliegveld van Belgrado landen ook nog steeds gewoon vluchten uit Moskou zagen we op de terugweg. Rusland erkent Kosovo, ze zijn Slavische broeders en zo zijn er nog meer zaken uit het verleden waardoor Servie Pro-Rusland is.
Grijze truien-brigade.
Biertje op woensdagavond.
Veel standbeelden in het centrum. Ik hou daarvan.
De beste naam voor een gyros-zaak toch? Categorie Jason Donervan.
Kees heeft de EuropaLeague trofee al vast.
Kalemegdan. Samenvoeging van de twee Turkse woorde Kale (fort) en Megdan (plein) met daarin het fort met een lange geschiedenis. Het enorme fort Kalemegdan is het bekendste gebouw van Belgrado. Gelegen op een klif boven de samenvloeiing van de rivieren Sava en Donau, is het fort door de geschiedenis heen een belangrijk strategisch punt geweest.
Het werd eerst bewoond door de Kelten en vervolgens versterkt door de Romeinen als Singidunum. De Goten beschadigden het en daarna vernietigden de Hunnen wat er nog over was. Het werd herbouwd door de Byzantijnse keizer Justinianus en kreeg zijn huidige naam Beograd (Belgrado) toen de Slaven de Balkan binnendrongen. Het werd een Servische basis in 1284 en de hoofdstad in 1404. Stefan Lazarevic ontwikkelde het kasteel, maar het werd heroverd door de Hongaren na zijn dood in 1427.
Uitzicht op de Sava en de Donau.
Rechts de lichtmasten van het stadion van Rode Ster.
De Hongaren verdedigden de stad verschillende keren tegen de Ottomanen, totdat Suleiman de Grote het in 1521 veroverde. Het nam af toen de oorlog noordwaarts trok, totdat de Oostenrijkers het in 1688 innamen. Het was korte tijd verloren, maar werd teruggegeven door een verdrag in 1717.
Een groot deel van het huidige fort is gebouwd tijdens de Oostenrijkse periode, die het fort op Vauban-principes bouwde. Toen de Ottomanen het in 1740 wonnen, gingen ze in dezelfde stijl verder. Het fort had zelfs na de Servische opstand een Ottomaans garnizoen, waarvan de sleutels uiteindelijk in 1867 werden overgedragen.
Die kerel houdt een peenvogel beet.
In de dierentuin ernaast zagen we Patrick Paauwe.
Sightseeing Belgrado.
Zavasta Yugo. Destijds verkrijgbaar in de modellen Yugo 45, Yugo 55, Yugo 60, Yugo 65 waarbij het getal voor het aantal PK staat.
Peenvogel op zijn hoofd.
PX tegen een lantaarnpaal gekwakt.
Nog een overblijfsel aan Joegaslavie.
Winnen met Slot.
Skaderlija was nog wat uitgestorven.
Even stevig dineren voordat we naar het stadion gaan.
Onze taxichauffeur was de broer van een van de grootste miskopen van Ajax ooit. Sulejmani. Nu kan iedereen dat zeggen natuurlijk maar hij wist er wel heel veel van af. En een goed verhaal moet je nooit doodchecken natuurlijk. Uiteraard was hij fan van Rode Ster, de grote rivaal van Partizan, zoals iedereen die wij spraken.
Een voordeel, Sulejmani bracht ons wel tot aan het uitvak.
Kees en Leon.
In vol tenue aanwezig.
Duurde weer enorm lang.
Lekker oostblok-bak.
We gaan beginnen.
Veel vuurwerk buiten het stadion.
Feyenoord kwam onnodig op achterstand.
En zij gingen door met het gooien van allerhande voorwerpen richting ons vak. Die uiteraard teruggegooid werden waarna de aanwezige stewards ze gewoon weer terug gaven aan de fans van Partizan.
Opstootje.
1-1 door Jens.
En weer een onnodige tegengoal. Feyenoord in de achtervolging.
Maar daarna scoorde Dessers weer een goalllll. Beetje bewogen foto uiteraard.
De Luts maakt er 2-3 van.
Dat weerhield hen niet van verder te gooien.
Sini met de 2-4.
Even een bedankje naar boven van onze nummer zeven.
En Toornstra strikes again. Kat in het bakkie.
De spelers komen naar het uitvak toe.
Komen wij uit Rotterdam?
Ken je dat niet horen dan?
Partizan.
Stille getuige van de nitraat die vlak naast ons ontplofte. Piep in de oren.
Post-match pints.
En toen begon de ellende. Een technisch mankement van een kwartier duurde uiteindelijk ruim tien uur én een nieuw toestel. Onnodig te zeggen dat de voucher voor een versnapering van vier euro net iets te ontoereikend was.
Per uur kwam er meer vertraging bij. Uiteindelijk vlogen we ruim na 21:00 uur pas weg.
Eenmaal op Luton was onze aansluitende vlucht al uren weg. Dus we hebben de nacht doorgebracht op de luchthaven en de eerste vlucht naar huis genomen. Een memorabel tripje wederom.
We zijn terug in Rotterdam…