Feyenoord vs NEC, 20 jaar geleden

Aanstaande zaterdag speelt Feyenoord thuis tegen NEC. Na de gewonnen wedstrijd in Kerkrade en de nederlaag van Vitesse afgelopen woensdag is een klassering in de top 3 aan het einde van het seizoen gewoon mogelijk. Maar dat heb je wel in eigen hand, te beginnen met een wedstrijd tegen de Nijmegen Eendracht Combinatie.

Mijn meest memorabele thuiswedstrijd tegen NEC werd gespeeld op 12 mei 1994. Het seizoen na de onverwachte titel in 1993 was Feyenoord ijzersterk. In de competitie werd slechts twee keer verloren maar het grote aantal gelijke spelen resulteerde niet in een prolongatie van de titel.

Europa

Als kampioen mocht Feyenoord aantreden in de fonkelnieuwe Champions League. Feyenoord werd gekoppeld aan de IJslandse omnisport vereniging IA Akranes. In IJsland verloor Feyenoord met 1-0 maar de return in De Kuip werd voor 25.000 toeschouwers met 3-0 gewonnen (goals Refos, Obiku en Blinker). En voor het eerst in 20 jaar ging Feyenoord door naar de tweede ronde van het EC1 toernooi. De pot met geld lonkte.

Een ronde erna verloor Feyenoord in de allerlaatste minuut van FC Porto in Porto. Met een rode kaart voor Peter Bosz en een schandalige overtreding op John de Wolf werd in extremis een gunstig uitresultaat weggegeven. Feyenoord moest alles op alles zetten om de poulefase van de Champions League te bereiken. Voor 45.000 toeschouwers bleef Feyenoord door het gezeur en gezever van de Portugese lijntrekkers en tijdrekkers op 0-0 steken. De toen al lucratieve poulefase ging aan ons neus voorbij

De KNVB Beker

In de beker begon Feyenoord met een uitwedstrijd in eigen Kuip tegen stadgenoot Excelsior. Er werd uitgeweken naar De Kuip om meer toeschouwers de kans te geven om naar deze wedstrijd te gaan.

Feyenoord won met de hakken over de sloot (met doelpunten van Fraser en Bosz in de 105e en 107e minuut) en een ronde erna moesten we weer uit tegen een streekgenoot. Dit keer werd wel gewoon bij de club zelf gespeeld en won Feyenoord met 0-2 bij Dordrecht (Kiprich en Fraser met de eindstand nog voor rust). In de kwartfinale hoefden we ook niet zo ver te reizen. Waalwijk was de volgende halte en in een wedstrijd waar het licht uitviel won Feyenoord uiteindelijk met 2-4 van RKC nadat Feyenoord twee keer achter had gestaan. Twee keer Witschge, Gaston Taument en Kiprich waren de doelpuntenmakers.

De kaartjes voor de halve finale waren nog een aardig probleem. De vraag was vele malen groter dan het aanbod (wat ook resulteerde in schermutselingen op de tribune achter het doel, en tevens de reden is waarom NAC zo’n hekel aan ons heeft) De wedstrijd, die een kraker beloofde te worden, werd uiteindelijk vrij eenvoudig door Feyenoord gewonnen. De 0-2 van Arnold Scholten vlak voor rust was de nekslag voor NAC.

De andere halve finale ging tussen eerstedivisionist NEC en onze aartsrivaal. En alles wees erop dat we een Klassieker als bekerfinale zouden krijgen. Totdat Cees Lok tien minuten voor tijd de winnende goal maakte en NEC in de finale stond.

Ondanks het verschil ‘op papier’ had Feyenoord het vrij lastig met NEC in de finale. Weliswaar kwamen we na 6 minuten op voorsprong door een benutte penalty van Ruud Heus. Het duurde tot de 80e minuut totdat John van Loen de bekerwinst veilig stelde, daar kon de ‘Anschlusstreffer’ van Dekker niets meer aan veranderen. En voor de allerlaatste keer in de oude Kuip kon haar vaste bespeler trots een trofee aan de supporters tonen. De vierde grote prijs in evenveel jaren. Het begon bijna te wennen. Bijna.