“De paarden van de hoop galopperen, maar de ezels der ervaring lopen langzaam”
Dat kan een of andere onbekende Rus wel ooit bedacht hebben maar voorlopig is het hoop dat ons op de been houdt. Hoop op iets wat gisteren voor het eerst voorzichtig bezongen werd.
Rotterdam in een witte omgeving.
Na het eten op weg naar De Kuip in het donker. Avondwedstrijden blijven speciaal.
El Ahmadi leidt de mannen het veld op.
Feyenoord was, op een klein slippertje na, heer en meester. Een genot om naar te kijken.
1-0 door Toornstra, alle veldspelers delen in de feestvreugde.
Groningen verder in de verdrukking.
In de tweede helft hetzelfde speelbeld.
En als zelfs Jan-Arie hakjes achter het standbeen langs gaat geven dan groeit de hoop nog meer. En de voorsprong ook.
Rode kaart.
Dirrek mag het veld in.
De belangrijkste wedstrijd is de volgende. Altijd.