Na afloop van een wedstrijd die op het einde nog het meest weg had van een potje op de flipperkast sprong Lutsharel Geertruida uit zijn vel. Hij had willen winnen, net zoals alle Feyenoorders die afgestemd hadden op ESPN. Niemand zag in wat we nu aan een gelijkspel hadden. Trainer Advocaat lachte het voorval weg, hij vond het prachtig dat zijn verdediger zo reageerde.
Minder dan een decennium geleden had De Kleine Generaal ook uit zijn vel gesprongen na een dergelijke wedstrijd, nu lijkt de Hagenaar vooral te berusten in het feit dat zijn clubcarrière nog 8 wedstrijden duurt, al weet je het maar nooit met Dickie. Maar die acht wedstrijden zijn wél cruciaal voor (het voortbestaan van) Feyenoord. Een tweede plaats zie ik niet gebeuren maar zelfs plaatsing voor de conferenceleague wordt nog een hels karwei.
In de pers zijn ze opvallend mild voor Advocaat terwijl het aantal punten na de winterstop geen recht geeft tot een dergelijke behandeling. Het is eenzelfde soort houding die de rest van de oude garde altijd ten deel valt. In de, voor de rest erg vermakelijke, Dickvoormekaar-podcast wordt er nu al wat schamper gedaan over nieuwe trainer Arne Slot. Het is dezelfde toon die clubicoon Van Hanegem aanslaat als het over ‘vernieuwers’ gaat. Die krijgen al snel de naam ‘professoren’ of ‘laptoptrainers’ te zijn. Videobeelden? Joh, waar zijn die nou voor nodig?
Een laptoptrainer lijkt me niet per se een diskwalificatie want zij kunnen tenminste met een laptop omgaan. Tussen een schrijnend gebrek aan geld, een stadiondossier waar iedereen hoofdpijn van krijgt en het dreigende mislopen van Europees voetbal is er weer een nieuwe rel aan het licht gekomen. Hoofd jeugdopleidingen Stanley Brard weet blijkbaar niet zo goed hoe Outlook werkt en probeert achter de rug van zijn werknemers om een nieuwe lichting trainers te lozen, ze zijn té vernieuwend. Dat kon er ook nog wel bij.
Brard communiceert doorgaans blijkbaar per postduif, voor nu zijn er echter wel wat vredesduiven nodig om iedereen weer op een lijn te krijgen. Al is het als vogel zijnde wel gevaarlijk om in de buurt van een een veld vol Feyenoorders te komen, voor je het weet schiet een keeper je uit de lucht en kom je in het clubmuseum terecht. In het museum tussen alle prijzen uit het verleden, en als de club nu niet de sprong vooruit maakt zijn die prijzen het enige wat ons eraan herinnert dat we ooit een topclub waren.