Er is altijd een volgend seizoen

Toen hij gehaald werd was er scepsis, bij de pers maar ook bij Het Legioen. Wat moesten we in godsnaam met Pellè? Moest hij Guidetti gaan vervangen? De man die er hoogstpersoonlijk voor had gezorgd dat er weer wat bravoure in het Rotterdamse elftal kwam?

Pellè kwam, zag en overwon. En maakte vooral doelpunten, heel veel doelpunten. Een prijs leverde zijn hervonden scoringsdrift niet op, terwijl Feyenoord wel kampioen hád moeten worden vorig seizoen. Zoals viel te verwachten vertrok de Italiaan uit De Kuip. Het was hem gegund.

Pelle viert zijn laatste goal. Vorig seizoen tegen Cambuur Leeuwarden.

Over zijn opvolger zijn inmiddels al katernen volgeschreven, zeker na de afgelopen Klassieker. Had hij maar de bravoure van Guidetti en de scoringsdrift van Pellè. Bij Kazim is het precies omgedraaid. Hij scoort matig en heeft een veels te grote bek in het veld. Waar het bij Guidetti nog aandoenlijk was lijkt Kazim wel iets té graag de rol van ‘bad boy’ te willen spelen. Alsof ie gecast is als schurk in Eastenders (hij is nogal groos op het feit dat ie uit Oost-Londen komt).

Vertwijfeling.

Afgelopen zondag was hij met van alles en nog wat bezig in het veld. Maar de keren dat hij rustig had moeten blijven was hij te gehaast, door dat vele opgefokte gedoe. Door het gebrek aan daadkracht van onze technisch directeur en het gebrek aan schotkracht bij onze aanvallers (ook Immers is dit seizoen nog niet echt op dreef, de ‘schuld’ alleen bij Kazim leggen is te makkelijk) blijft de Coolsingel wederom leeg. Terwijl de rode loper er naar toe vanaf De Kuip, via de Laan op Zuid over de Erasmusbrug en Schiedamsedijk al klaar lag. Dit had ons seizoen moeten zijn. Alweer.

1 zekerheid heb je als Feyenoord-supporter wel. Er is altijd een volgend seizoen, vol valse hoop en niet waargemaakte beloftes. En toch, of misschien wel daarom, hou ik van die club.