Sinds ik er zelf werd ingeluisd voor de Roparun editie 2015 (leestip) ben ik er zelf ook redelijk goed in geworden: het erin luizen van mensen voor sportwedstrijden. Afgelopen Roparun luisde ik maar liefst vier mensen in dit avontuur (nog een leestip). Zoiets gaat niet ongestraft volgens de wetten van karma en dus werd ik er zelf ook weer eens ingeluisd. Of ik mee wilde doen aan de ‘der eins und einzige, supertolle schlager und blumenlauf’.
Als u denkt dat dit evenement bij onze Oosterburen plaatsvond dan heeft u het mis. In het pittoreske Roelofarendsveen, door de bewoners afgekort tot ‘De Veen’ (staat op Wikipedia en dan is het waar), vindt aan de vooravond van de kermis (waarover op Wikipedia staat dat het een drinkgelag is) een heuse marathon plaats. Er lopen 135 teams mee en ook een flink aantal individuele lopers die de 15 rondjes van ongeveer 2813 meter gaan lopen staan te rennen.
Enfin, Esther vroeg of ik in wilde vallen en ik zei geen nee. Het was een bijzondere aanblik op het startterrein, volgens mij heb ik zelden zoveel Nederlanders in Duitse kleding zien rond- en hardlopen. Van Dirndl-jurkjes (prima) via lederhosen (hmmmm) tot shirts van Die Mannschaft (wat??!!). Als bijna-RotterdammerT bood ik in mijn RRC-shirt (zwart, want dat kleedt af) wat tegenwicht. Want om nou in iets Duits lopen te staan te rennen dat gaat me net iets te ver.
Als eerste ging Wouter van start en die kwam na 12 minuten en 56 seconden alweer terug van zijn eerste rondje. En dat kon ik natuurlijk niet over mijn kant laten gaan, iets met apenrots en compensatiegedrag. De route was echt supertof, als eerste door het gebouw van de slager heen waar je de rookworst nog rook. Door de tuin van een huis en via een ponton door de kas heen. Van de kassenloop in Bleiswijk weet ik dat kassen vrij warm zijn om door hard te lopen en dit was geen uitzondering.
Eenmaal uit de kas hadden ze een brug verkleed als skihelling. Met wit tuinbouwplastic waande je je even op wintersport. Hup, door de volgende kas heen. Een zorgkas waar behalve mooie bloemen ook een geit op een tafel stond net zoals in De Efteling bij de wolf en de zeven geitjes (foto is bewijs).
Na de kas kwam je op een stuk weg dat vermomd was als Duitse snelweg. Met alle bekende bordjes van dien. Een flitspaal, iemand die een kip beet hield en Duitse schlagers. En bier, heel veel bier. Bij de eerste rondjes was het slecht weer en stonden er wel wat mensen langs de kant. Bij de laatste ronden stonden de party-tenten, die dienst deden als tijdelijke kroegen, barstensvol. Wat dat aangaat zijn alle dorpen hetzelfde, als er een excuus is om bier te drinken dan wordt dat ook niet nagelaten. En terecht.
Mijn eerste ronde liep ik in 12:33 (#compensatiegedrag) en daarna waren de dames aan de beurt. Ondanks flink wat ‘gedownplay’ van hun kant liepen ze ook alle rondes vrij constant. En zo gingen we ronde na ronde verder, door kassen en een tuincentrum. De winnaar van de individuele marathon deed er net iets meer dan 3 uur over. En als je beseft dat het een bochtig parcours is met smalle paadjes en heel veel verschillende soorten ondergrond is dat echt super knap.
De skiberg
Autobahn
Na de derde ronde begon ik wat last te krijgen van mijn peroneus te krijgen, dat klinkt als een Dinosaurier maar dat is een spier die in mijn voet eindigt. De dag voor de halve marathon van Dublin verstapte ik mezelf (en ik had pas 1 pint Guinnes op, dus daar kwam het niet van) en de laatste weken voel ik die spier tijdens het hardlopen. Een voordeel is wel dat ik hem dit keer na het hardlopen niet meer voelde en dat was de week ervoor nog wel zo. Er zit verbetering in.
De laatste ronde deden we met het hele team. De mannen hadden er vier rondjes op zitten (Ik liep de andere drie in, mocht u het willen weten, 13:04, 13:13 en 13:41. Niet dat ik het bijhield hoor #opscheppert) en de dames allebei drie. De laatste ronde was een ereronde over het parcours. Met een glas bier door de kas heen nadat we bij de slager een worst hadden gekregen waar zelfs Kim Holland rode konen van zou krijgen. De partytenten stonden nu echt overal vol en de lokale slijterijen hadden goede zaken gedaan. Met een broodje rookworst en een vers biertje sloten we deze supertolle marathon in 4:07 af.
Mocht ik er volgend jaar niet ingeluisd worden dan ga ik zelf eens op zoek naar drie loopmatties want dit was echt enorm grappig. Bedankt voor het erinluizen!
The Texas Cowboy Pferde Sattel Verkaufers
Zwart kleedt af.