88 dagen na mijn oogoperatie stond ik weer eens aan de start van een hardloopwedstrijd. Ja, ik heb ook de halve marathon van Angkor Wat gelopen maar dat was meer overleven dan hardlopen. Bij de start in Pijnacker had ik al weer wat trainingen in de benen maar een erg goed gevoel had ik er nog niet bij.
De afspraak met Wilbert was om rond de 5min/km te gaan lopen en dan te kijken waar het schip zou stranden (lees: het moment waar ik geen puf meer zou hebben maar dat zei ik niet hardop). Mark en Monique waren ook wel in voor dit plan en zodoende bleven we bij elkaar toen het startschot geklonken had.
Vorig jaar was ik haas voor Angela en waren de eerste kilometers me niet echt bijgebleven. De eerste kilometers gingen vlotjes. Pijnacker uit, stukje polderweg en toen richting de Zilvergracht waar Claudia met de camera in de aanslag stond te wachten. Bij het eerste waterpunt even wandelend drinken zodat je niks morst en hup, weer verder.
Wat me (ons) wel opviel was door hoeveel mensen we in het begin ingehaald leken te worden. Vaak zijn er redelijk wat mensen die hun eigen snelheid niet goed kunnen schatten in het begin maar die haal je later wel weer in. Voor mijn gevoel hebben wij zelf niet veel mensen meer ingehaald de rest van de race.
In Berkel ging de route weer door het centrum heen maar dat hadden ze net zo goed niet hoeven doen. Er stond bijna geen mens te kijken. Langs het skatepark en daar volgde een onaangename verrassing. Door de samenloop voor hoop werden we de dijk achter de Windas opgestuurd. Best een vervelend klein klimmetje.
In het park stond de Witte Keniaan ons aan te moedigen en ving in een glimp van mijn huis op. Het hoekje om op het fietspad richting Bastiaan zijn school (die gekke lus van vorig jaar was gelukkig uit het parcours gehaald) en toen op de planetenweg het bord zien waarop de 10KM tijd stond. Ongeveer 48 minuten dus we lagen prima op koers.
Vlak voor de drankpost een gelletje genomen en weggespoeld met het water dat aangeboden werd. Vanaf hier zouden we de Groenzoom ingaan. Het mooiste, maar voor een lokale loper wel erg bekende, deel moest nog komen. De Groenzoom met schelpenpaadjes en bruggetjes. De kilometers vlogen iets minder hard voorbij dan in het eerste deel en op dit moment ging ik ouderwets aftellen en rekenen. Nog 6 kilometer te gaan met 1:12 op mijn horloge. Als we zo door zouden blijven lopen dan werd de missie ‘onder de 5 minuten de km’ ruimschoots gehaald.
Mark deed in de Groenzoom het meeste kopwerk, die liep zo steady als een klok. Ik merkte zelf dat ik beter aan mijn ‘normale’ halve marathon gewoontes vast had kunnen houden van een gelletje op zeven en op veertien kilometer. Nu kreeg ik de laatste kilometers wel wat honger. Maar al met al lag de gemiddelde snelheid nog steeds onder de 12km/h dus een mooie tijd onder de 1:45 zat er wel in vandaag.
In Pijnacker de laatste straatjes door, de bocht om en de streep over waar al behoorlijk veel Kieviten stonden. Er werd erg hard gelopen door de mannen en vrouwen. Als ik meer had kunnen trainen (lees, dat gedoe aan mijn oog niet had gehad) had een PR er vandaag wel ingezeten, de omstandigheden waren goed. Maar met een overall 153e plaats en een 37e in mijn leeftijdscategorie was ik meer dan tevreden.
