De laatste uitwedstrijd in de Champions League

Bij winst aanstaande zondag op Cambuur Leeuwarden plaatst Feyenoord zich voor de tweede keer in drie jaar voor de voorronde van het miljoenenbal der Europese voetbalelite. Nu is het toernooi qua deelnemersveld te groot geworden in mijn ogen. De nummers drie van Duitsland en vier van Engeland hebben eerlijk gezegd niets te zoeken in dit toernooi. En de ploegen bij de laatste acht zijn op een enkele uitzondering na altijd dezelfde (en dan wordt het toernooi pas echt leuk).

En de nummer twee van Nederland dan? Wat heeft die in de Champions League te zoeken? De kans dat Feyenoord twee voorrondes overleeft is vrij klein, ik denk dat ze nog eerder het monster van Loch Ness vinden. Maar afgelopen zondag bewees eens te meer dat je met een juiste wedstrijdinstelling van iedereen kan winnen. En het bereiken van de poulefase zou Feyenoord in een klap van een heleboel schulden af kunnen helpen. Ik zie het echter niet gebeuren, maar de bal is rond hé.

Het is dit jaar alweer 12 jaar geleden dat Feyenoord haar laatste uitwedstrijd in de poulefase van de Champions League speelde. De loting had UEFA-Cup winnaar Feyenoord een paar aardige tegenstanders opgeleverd zoals Dynamo Kiev, Newcastle United en de Italiaanse grootmacht Juventus.

De wedstrijd in Newcastle moesten we, net zoals de Supercupwedstrijd in Monaco, door Sandra haar ziekte en de bijbehorende chemokuren aan ons voorbij laten gaan. De wedstrijd in Turijn kwam wel goed uit qua behandelingen.

De vliegtickets werden geboekt via Ryanair en we zouden die dag heel vroeg op pad gaan richting Frankfurt het 124 kilometer verderop gelegen vliegveld Hahn om richting Milaan het 50 kilometer verderop gelegen Bergamo te vliegen. Daarna nog ruim een uur in de bus richting Milaan centrum want dat Ryanair is erg creatief met de benaming van hun vliegvelden. Vanuit Milaan namen we de trein naar Turijn.

Een reis om de wereld om er vervolgens achter te komen dat er geen kroeg open was. De Ierse pub ging op een tijdstip open dat je we al bijna richting het stadion moesten. De tijd werd gedood met blikken bier drinken op het plein voor de dom waar de rest van Het Legioen zich had verzameld. We hadden de Lijkwade van Turijn kunnen bezichtigen ware het niet dat dat pas in 2010 weer voor het eerst kon. De eerstvolgende keer is in 2025. Misschien kunnen we dan Juventus weer loten voor de CL?

Na wat biertjes op het plein en een matig avondeten (behalve kroegen was er ook geen fatsoenlijk restaurant open) zetten we koers richting het stadion. In de tram werd Sandra haar portemonnee gestolen, dat kon er ook nog wel weer bij. Met het geld én de wedstrijdkaartjes. Gelukkig stonden we op een lijst bij Feyenoord en kwamen we het stadion gewoon binnen. Maar het zorgde wel voor een behoorlijke domper.

De wedstrijd zelf was weinig aan, in een matig gevuld stadion (zo’n 35.000 toeschouwers) verloor Feyenoord, zonder Pi-Air, vrij kansloos met 2-0. En dat terwijl de Champions League campagne vrij goed begonnen was met een gelijkspel in De Kuip tegen Juventus en winst in Newcastle.

Na de wedstrijd werden we in bussen en onder politiebegeleiding naar het station teruggebracht en hadden wij nog een fikse wandeltocht voor de boeg naar onze jeugdherberg. De conclusie was die avond al dat Italië geen favoriet voetballand van ons zou worden. Het hele verslag valt hier te lezen.