De eerste training in 1989

De eerste keer dat ik een training voor aanvang van een nieuw seizoen bijwoonde, was in de zomer van 1989. Met Pim Verbeek had Feyenoord de kroonprins van het betaalde voetbal binnengehaald en met een IT-bedrijf als shirtsponsor stond niets een gouden toekomst in de weg. Een achteraf gezien memorabel seizoen. Tijdens die eerste training hadden we daar nog geen weet van. Het werd een seizoen met een veldbestorming, een wedstrijd zonder publiek en een elfde plaats.

Maar op die warme woensdagmiddag waren we nog vol verwachting en namen we bus vanaf Rotterdam Centraal om vlak bij De Kuip uit te stappen. Op de plek waar nu de kantine van vak W zich bevindt, zaten destijds de kantoren van de club en het stadion. Na een paar minuten rondgelummeld te hebben bij het standbeeld ‘De voetballer’ van Hendrik Chabot kochten mijn buurjongen en ik voor 150 gulden een seizoenkaart voor Vak R. Het was mijn tweede seizoenkaart en zijn eerste.

In mijn herinnering deed het allemaal nogal Oost-Europees aan. Een klein loketje met een donkerhouten lambrisering en een kaartenbak. Waarschijnlijk was de sigarenrook om te snijden en stond er een oude typemachine. Het enige wat nog ontbrak was een poster van een arbeider. Volksclub Feyenoord, sterker door strijd. Met hamer en sikkel op de achtergrond.

Geen fakkels

Na de financiële plichtplegingen konden we buiten de eerste rondjes van de selectie bewonderen. Geen mensenmassa’s, geen fakkels, geen fanshop en geen bierpomp. Ook werden er geen nieuwe shirts getoond. Sterker nog, Feyenoord trainde in dezelfde Hummelshirts als het jaar ervoor. Over de sponsoropdruk met Opel was in het blauw de naam van de nieuwe geldschieter genaaid. Met dikke letters stond er HCS. Het bedrijf dat bijna onze ondergang zou betekenen.

Er waren wel wat meer supporters en die stonden bijna allemaal op de trappen naar de tweede ring. Zodoende konden we de eerste arbeid zien van de nieuwe spits Piet Keur. En zagen we oude bekenden als Marcel Brands en John Metgod weer terug op het trainingsveld.

Ik zou graag meer hebben willen vertellen over deze eerste training, maar de waarheid is dat ik er niets meer van weet. Het was gewoonweg een niet zo spectaculair iets. De voetballers liepen een rondje, deden een rondo en dat was het wel. Het is niet zo dat ze tegenwoordig veel meer doen op zo’n eerste training van het seizoen, maar het is in de loop der jaren een cult-event geworden. Met extra tribunes, twee trainingen op een dag in verschillende shirts en fakkels, heel veel fakkels.

Rond de eeuwwisseling en de winst van de UEFA-Cup was de drukte bij de eerste training niet normaal. Er zijn clubs in de Eredivisie die zulke toeschouwersaantallen niet eens bij competitiewedstrijden halen. En in Rotterdam kwamen die mensen allemaal kijken hoe de selectie haar eerste rondjes afwerkte. Een uniek fenomeen.

Open Dag

Om over de Open Dag maar te zwijgen, ook zo’n evenement wat moeilijk uit te leggen valt aan buitenlandse fans. Ja, er komen 40-45.000 man op het landen van een helikopter af. Op de introductie van het zoveelste “nieuwe Feyenoord” en een wedstrijdje tussen C-artiesten.

Maar bovenal zijn de open dag en de eerste training dagen van hoop en hunkering, net zoals de laatste training voor De Klassieker. Hoop op betere tijden en een hunkering naar succes. Uitgesproken verwachtingen over kampioenschappen die achteraf verder weg (of dichterbij zoals de laatste seizoenen onder Koeman) leken. Een dag van saamhorigheid, trots en passie. Maar ook een uitgelezen kans om je voetbalmaten weer te zien na die lange, saaie voetballoze zomer.

Pim Verbeek kijkt naar twee toeschouwers die langs de rand van het veld zitten.

Wat nou nieuw shirt? Gewoon een banner met HCS over het OPEL-logo.