Buttonboy

Mei 1985 was een roerige maand. Niet alleen werd Sekou Cissé op 23 mei geboren en vonden er veel Italiaanse supporters de dood in het Heizeldrama. Ook won Feyenoord in mei 1985 slechts twee van de vijf gespeelde wedstrijden.

Maar dat alles interesseerde mijn zesde klas maar weinig. Waarom? We waren uitgekozen ‘aan de balk’ bij Stuif es in. En als je uitgekozen werd mocht je de aflevering erna aanwezig zijn.

In mei 1985 bracht Paus Johannes Paulus de tweede een bezoek aan Nederland en Spaan en Vermegen hadden met het nummer Popie Jopie een grote hit. Wij hadden een Popie Jopie-pop gemaakt (als Katholieke basisschool) en deze naar de AVRO gestuurd.

Op een zaterdagmiddag zaten we voor de buis toen onze pop uitgekozen werd. Toen dit gebeurde rende ik alsof Nederland het WK had gewonnen naar buiten. En ik was niet de enige, in mijn straat woonden veel klasgenoten en het vooruitzicht om naar Ponypark Slagharen te gaan voor de opnames maakte ons euforisch.

Niet dat we veel van het ponypark te zien kregen, sterker nog we mochten er helemaal niet in. In een grote tent zaten we uren te wachten voordat we naar binnen mochten. Maar toen kregen we ook wat te zien ook. Het was de allerlaatste aflevering ooit en zodoende kwamen er alleen maar artiesten. Roberto Jacketti en de Dolly Dots (gekkenhuis) en ook en of andere paardenlul met een vet amsterdoms accent.

Tijdens het slotnummer stormden wij het podium op en zodoende sta ik samen met mijn buurjongetje naast Ria Bremer. Als ik hem nog een keer zie zal ik eens vragen of hij de videoband nog heeft dan kan ik dit op Youtube zetten. Vooralsnog moet ik het met mijn enige tastbare herinnering doen, een button van Stuif es in. Hoe cool is dat?