De wedstrijd tegen PSV voelde als een uitzwaai-wedstrijd richting de finale. Het zonnetje scheen, de kroegen op de Beijerlandselaan puilden uit en op het voorplein waren veel kleine kinderen gestoken in shirts van hun nieuwe helden waarbij de tricots van Dessers en Sinisterra het meest populair waren.
Voor de aftrap werd stond Pi-Air op het veld en vanaf de tribune zwaaide Ome Gerard Meijer terug. Kortom, er was niets aan de hand.
De gasten uit Eindhoven hielden daar geen rekening mee en na de terechte 0-1 én 0-2 vierde het uitvak feest. De Kuip reageerde als een man met een spreekkoor over de finale in Tirana.
Ook in deze wedstrijd weigerde Feyenoord te verliezen zoals dat ook in Marseille het geval was. Met wat hulp van de scheidsrechter Gözübüyük werd de middag in het stadion nog feestelijker afgesloten dan hij begonnen was.
Op de terugweg werd er op de Laan op Zuid flink getoeterd en een klein stukje verderop ging de Erasmusbrug open, normaal gesproken reden tot flink wat geklaag van alle weggebruikers. Maar met Europees voetbal op zak, een finale in zicht én een algeheel positief gevoel rondom de club kreeg de boot die dit ongemak veroorzaakte een staande ovatie. Vanaf het grote jacht klonk de scheepshoorn als reactie.
Toen de brug weer dicht ging steeg er een gejuich op uit bijna duizend kelen. Ik dacht dat ik alles wel had meegemaakt. Maar het toejuichen van een brug, dat kan echt alleen in Rotterdam.
