Het was maar goed dat Marcel en ik niet aan de rechterkant van de trap op station Breda liepen. Een kereltje achter ons dacht dat hij Tony Hawk was en een mislukte ‘ollie’ later denderde zijn skateboard over de trap naar beneden. Gelukkig werd er niemand geraakt maar dat was meer geluk dan wijsheid. Geblesseerd raken voor de start leek me, ondanks de verleidingen van het Bredase café-vertier, geen goed idee.
De Singelloop dus, 21 km door en om het centrum van Breda. Carin had zich ook voor deze wedstrijd ingeschreven en dat bracht het aantal Gers-roparunners uit het 2017 team op drie stuks. Bij het betreden van de Rabobank waar de kluisjes (waar anders? al had ik stiekem gehoopt op zo’n grote kluis als in ouderwetse boevenfilms) voor je spullen kon huren kreeg ik de tussenstand uit Alkmaar binnen. Net zoals bij de Bruggenloop van vorig jaar vertoonde de defensie van de Alkmaarders aardig wat gelijkenissen met de kaas die ze er iedere week in klederdracht doorheen lopen te rennen.
Met een gerust hart betraden wij het startvak af en toe de tussenstand in Alkmaar controlerend. Gezien de nieuwsgierige blikken op mijn telefoon bleken Marcel en ik niet de enige Feyenoorders in het startvak te zijn. Op mijn buik prijkte een rood startnummer. Een nummer voor het wedstrijdvak dus. Bij het inschrijven had ik me in plaats van voor de prestatieloop (wat is een prestatieloop nou helemaal?) voor de wedstrijd ingeschreven. Ik hoefde niets te overleggen en met een opgegeven tijd van 1:45 ben je nou niet echt een wedstrijdloper van formaat. Enfin, ik schoof gewoon in het blauwe startvak aan en om twee uur konden we op pad.
Het parcours was twee keer (bijna) hetzelfde rondje. Normaliter vind ik dat wel wat bezwaarlijk maar in Breda stond er op grote delen van het parcours behoorlijk wat publiek. In het echte centrum zelfs rijen dik. De biertap draaide overuren. Maar voordat het zover voor ons was moesten we eerst nog 21 kilometer hard lopen te rennen.
De eerste 12 kilometer liepen Marcel en ik een behoorlijk tempo maar toen kwam er bij mij de klad in. De laatste weken iets teveel biertjes gedronken en een paar langere trainingen gemist (Feyenoord speelde twee keer op woensdagavond) zorgden ervoor dat mijn benen wat zwaarder werden. Ik liet Marcel gaan en na een plaspauze kwam ik die een paar kilometer later weer tegen. Hij had ook wat last en de laatste kilometers hebben we samen gelopen, een PR uit ons hoofd gezet en op een normaal tempo de halve marathon uitgelopen. Bij Frank die langs het parcours stond informeerde ik wat de einduitslag in Alkmaar was geworden en tevreden liepen we verder.
Mijn horloge gaf 1:44:59 aan alleen de finishtijd volgens de site lag iets hoger. Na het in ontvangst nemen van de medaille en het omkleden in de hal van de Rabobank (ik hoop voor de werknemers daar dat de schoonmaakploeg gisteravond goed zijn best heeft gedaan want al die stinkende en zwetende hardlopers zullen een aardige geur hebben achtergelaten) was het tijd voor een biertje op de Grote Markt in Breda.
Bij het teruglopen naar het station brak een skateboarder bijna een paar botten bij een ogenschijnlijk simpel trucje. Als die lui nu echt geblesseerd willen raken dan kunnen ze beter gaan hardlopen. Dan heb je iedere maand wel wat. Met een medaille op zak bracht de trein ons in een mum van tijd weer terug in Rotterdam. Op naar de volgende loopwedstrijd, ver weg van skateboarders hoop ik.
