Eind jaren ’80 was niet de beste tijd om een Feyenoord-supporter te zijn. De resultaten op het veld liepen niet in de pas met de verwachtingen die buiten het veld gecreëerd waren. In het seizoen 1987-1988 eindigde Feyenoord als zevende en greep de club naast Europees voetbal.
In mijn eerste seizoen als seizoenkaarthouder (daar schreef ik ooit dit vierluik over 1, 2, 3 en 4) bleven de confrontaties met clubs uit het buitenland beperkt tot de vriendschappelijke wedstrijden tegen Aberdeen en Real Madrid op het AD-toernooi. Mede door een uitblinkende Wlodi Smolarek won Feyenoord haar eigen toernooi waarna de club een advertentie in de krant plaatste met als titel “Feyenoord terug aan de top”.
Vergeleken met het seizoen ervoor werd er progressie gemaakt alleen was de vierde plaats niet hetgeen wat iedereen rondom de club had verwacht. Het seizoen erna met Pim Verbeek (en Gunder Bengtsson) aan het roer verliep helemaal dramatisch.
1987-1988 7e
1988-1989 4e
1989-1990 11e
1990-1991 8e
Eindklasseringen eind jaren ’80. In 1991 won Feyenoord wel de KNVB beker.
Ondanks dat ik in Rotterdam (het chique Hillegersberg) op school zat was het aantal supporters van onze aartsrivaal helaas meer dan behoorlijk op de Toorop. Of het waren mensen die, omdat ze wisten dat ik voor Feyenoord was, gretig gebruik maakte van de rode lap voor deze stier.
Een matig gevulde Kuip begin jaren ’90. (foto uit eigen collectie).
Deze periode was voor een Feyenoorder in de puberteit behoorlijk zwaar. Behalve een handjevol getrouwen was bijna niemand écht voor Feyenoord bij mij op school. Bij nederlagen werd mijn club belachelijk gemaakt en beschimpt. “Wat? Ga je naar Feyenoord?, wat moet je daar nou?”
En dat in Rotterdam. De stad die een paar jaar ervoor nog het kampioenschap op de Coolsingel vierde. In die donkere periode voor de club is mijn supportersschap gevormd.
Met het stadion waar nauwelijks meer dan 13.000 man zaten, de hekken, de politiehonden. Het slechte voetbal. De weed-lucht waar je plakken van kon snijden. Een supporterskeet achter Vak-S. Spiering. Puma-shirts, Opel. HCS en Hummel. Bruine stoeltjes en een wanstaltige skybox. Kroketten in de rust en bomberjacks en matjes op de tribune.
Ondanks dat de verwachtingen destijds lager dan nu (“we gaan voor het kampioenschap”) waren moet het nu helemaal een vreselijke tijd zijn voor alle jongens en meisjes die nu voor Feyenoord zijn en op school zitten. Heb je je afgelopen maandag nog kunnen verweren dat Feyenoord wél goed speelde dan nog kreeg je het antwoord “maar wij hebben gewonnen”. Voor de zoveelste keer, weer een verloren Klassieker, de wedstrijd van het jaar.
Donderdagochtend waren er geen excuses te vinden op het schoolplein. Feyenoord was gewoon k*t. Niks meer en niks minder. Alleen al voor die jonge supporters moet er zaterdag gewonnen worden. Dat ze niet in de verleiding komen om te doen wat ik ooit deed na weer een verloren wedstrijd en pesterijen. Iemand een bloedneus slaan. Al zou dat zelfs op kantoor wel eens lekker opluchten…..