Het ging me na de wedstrijd iets te veel over Steven Berghius. Zoals het ook voor de wedstrijd me iets te veel over Berghius ging. De Klassieker was een boeiend schouwspel en sinds het vertrek van onze oud-aanvoerder is Feyenoord er allerminst op achteruit gegaan.
De traditionele media kregen ervan langs omdat ze het vuurtje op hadden willen stoken. Iets waar natuurlijk wel een kern van waarheid in zat. De thermometer werd in het riool dat Twitter soms kan zijn gestoken en heel even deed men voorkomen dat er bijna 50.000 bloeddorstige neanderthalers op de tribune zouden zitten. Tot de tanden toe bewapend om die ene veelbesproken man uit te schakelen.
Het deed me denken aan die keer dat de NOS in Kerkrade verslag ging doen tijdens een wedstrijd van Nederland tegen West-Duitsland. Hopend dat het uit te hand zou gaan lopen. Ook nu leek het erop dat de verslaggevers maar wat graag op maandag hun katernen en columns vol hadden willen schrijven dat je tegenwoordig niet meer met je zoon naar het voetbal kan gaan. Het tegendeel was waar. De sfeer in De Kuip was voor de wedstrijd geweldig en tijdens de wedstrijd zoals dat gaat met hele spannende potjes. Soms stil, soms oorverdovend.
Op het veld viel Berghius me niet eens op. Hij werd compleet uit de wedstrijd gespeeld door Wieffer en de rest van het elftal leek geen aandacht aan hem te schenken. Ook niet zo gek als je weet dat er slechts een paar spelers met hem bij Feyenoord hebben gespeeld. Ik denk een stuk of drie: Bijlow, Geertruida en Kökçü. Laatstgenoemde kwam al maandenlang voor in een liedje waarin hij boven op een berg staat. Tot ergernis van andere supporters in tram en metro.
Ik hoop dat we daar nu van af zijn. De carrière van Berghius loopt op zijn eind dus we zullen hem hoogstens nog een of twee keer in De Kuip tegenkomen. Gewoon lekker negeren en alle aandacht op ons eigen elftal. Stop met die focus op Ajax en Amsterdam. Wij zijn daar een veels te grote club voor.
Alhoewel. Misschien moet Kökçü hem nog een keer toezingen. Vanaf de Coolsingel met de schaal in zijn hand. Niet met een beledigend liedje maar een eigen versie van de smartlap van Arno en Gradje ten overstaan van honderdduizenden dolblije Rotterdammers.
‘Steven, ik zie tranen in je ogen’.
Hebben de columnisten ook weer wat te doen.