Op 6 januari 2011, vandaag exact 10 jaar geleden maakte Krisztián Simon zijn debuut in het eerste van Feyenoord. Samen met Sergej Chizjnitsjenko (dat weten echt alleen deelnemers aan Feyenoord-quizzen) kreeg hij speelminuten tijdens een wedstrijd om de zilveren bal.
De Hongaar Simon mocht blijven en de Kazach Chizjnitsjenko niet. Een echt succes werd het verblijf van de Hongaar niet. Zoals zo vaak draaien tussentijdse transfers uit op een teleurstelling.
Op 12 januari 1993 was het koud op Kaalheide, berenkoud zou ik wel durven zeggen. Op de tribune achter het doel hadden de elementen vrij spel en dook ik nog iets verder weg in mijn jas.
Samen met het Diekmanstadion in Enschede was Kaalheide het meest Duitse stadion van de Eredivisie en de sintelbaan zorgde voor een grote afstand tussen ons en het doel.
Het doel waar de in de winterstop aangetrokken John van Loen de 0-2 scoorde. Geliefd werd hij nooit echt, die rooie uit Utrecht, maar hij maakte wel belangrijke goals op weg naar de titel van 1993.
Wat gaat het met de nieuwe spits Pratto worden? Wordt het een geval Ozyakup? Een Simon of een Van Loen?
‘De Beer’ beloofde ons al een tattoo bij een eventueel kampioenschap maar voorlopig hebben we meer behoefte aan goals dan aan grote woorden.
Zondag scoren op Het Kasteel, de plek waar Simon zijn debuut maakte zou al een eerste stap zijn. Als de grote man met baard ons de titel schenkt voorspel ik veel berentattoos in Rotterdam en omstreken.