Feyenoord is de barometer van de stad en zijn omgeving. In de seizoenen dat het goed gaat lijkt de zon nét iets feller te schijnen en waait het iets minder hard in de straten van Rotterdam. Maar de beste graadmeter vind je in de lunchtassen van kinderen op de basisschool.
Bij het binnenlopen van het klaslokaal haalt een van de klasgenootjes van mijn zoon triomfantelijk het programmaboekje van Feyenoord-AZ uit zijn schooltas.
“Mooie wedstrijd hé” zeg ik tegen hem. De glimlach van het kereltje wordt nog groter. Ik zet de Star Wars-drinkbeker van mijn zoon op het daarvoor bestemde tafeltje waar een paar maanden geleden slechts 1 Feyenoord-drinkbeker stond. Nu tel ik er vier én een rood-witte broodtrommel. Bij de gymtassen ontwaar ik ook een tas met het logo van de club waar ik aan verknocht ben. De fanshop heeft een goede klant gehad aan Sinterklaas en de niet-bestaande kerstman.
Achter het bureau van de juffrouw hangt een Feyenoord-sjaal. Een overblijfsel van het jubileum van de hoofdmeester. De kinderen zongen toen ‘Hand in hand voor meester Ger’ en in de aanloop van de festiviteiten hoorde ik menigmaal het clublied (zij het in aangepaste vorm) voorbij komen. Mijn hart klopte iets sneller van alle deze indoctrinatie.
Bij het naar buiten lopen begint het te regenen, mijn Feyenoord-paraplu hangt thuis aan de kapstok maar zelfs de regen voelt in dit seizoen minder nat en minder koud aan. En wat komt er altijd na regen? Juist…zonneschijn.
