Een opmerkelijk, en eigenlijk ook wel triest bericht in de krant vandaag. Een babbeltruc bleek geen babbeltruc geweest te zijn. Al valt daar natuurlijk wel over te discussiëren. Want een dame van 89, laten we allemaal hopen dat ze de 100 ruimschoots haalt, een nieuw energiecontract aansmeren voelt toch wel een beetje als een babbeltruc. Of zou ze echt een slimme meter willen?
Ongewild moest ik terugdenken aan de tijd, Sandra en ik woonden net samen, dat er nog een verzekeringsmannetje bij ons langs kwam. Die kerel wist het altijd zo te brengen dat we met een onverzekerd gevoel achterbleven, en wij een paar weken later braaf een krabbel onder een nieuwe polis plaatsten.
Vooral over levensverzekeringen was altijd wel wat te doen. Ik kreeg visoenen van een begrafenis in een kartonnen doos van de Gamma of een lijkverbranding ergens op een veldje achteraf. De Noordeindsevaart als de Ganges van Lansingerland.
Jaren later hield Sandra alle documentatie tegen het licht en toen bleek dat we zó over verzekerd waren dat een staatsbegrafenis van een Oost-Afrikaanse dictator nog zou verbleken bij hetgeen wij opgespaard zouden hebben als we hier mee door waren gegaan.
Stiekem hou ik wel een klein beetje van ‘leuke’ oplichters. Van die puisterige studenten die aan je deur komen met ‘zelfgebakken’ stroopwafels. Vier stuks voor slechts vijf euro, aan de man gebracht door types die een ei nog aan laten branden.
Of de ‘tourist police’ die in het buitenland vertellen dat de bezienswaardigheid waar jij op weg naar toe bent precies vandaag gesloten is, wat een pech! Maar hij, en zijn maat in die tuktuk daar, weten wel een alternatief.
Toen we in India waren kwamen we in een tempel iemand tegen, die na het horen van onze woonplaats, een oom had die in Rotterdam had gestudeerd.
En wát een toeval, die oom kwam er niet net alleen aan, hij had ook nog eens een souvenirwinkel. In het winkeltje hingen inderdaad foto’s van een Indiase man voor de Euromast en Zuidplein (!) maar die leek in de verste verte niet op hemzelf.
Onder de indruk van zijn ongeloofwaardige verhaal kochten we glimlachend, voor omgerekend 1 euro, een van zijn schilderijtjes. Hij blij en wij blij. Soms krijg je door een babbeltruc wél energie.
Prachtig verhaal, ik heb ervan genoten. Het wordt trouwens steeds lastiger echt van neppers te onderscheiden. Toen ik mijn BV-tje begon kwam er na 1 week een meneer met een Eneco-pak en eneco papieren vertellen dat ik als bedrijf bijna gratis energie kon krijgen. Ik bleef doorvragen en hield hem langere tijd aan de praat. Toen ik zij stuur nog maar een mail met al die details was dat onmogelijk. Een beetje van nu beslissen, nou ik dacht het niet. Navraag bij Eneco bleek er niemand in Lansingerland namens hen rond te lopen. Een oplichter dus. Blij dat ik van nature ietwat achterdochtig ben. Trouwens later hoorde ik dat de truc is om je te beïnvloeden om eerst 3 JA-vragen te stellen: bent u die en die, JA, heeft uw zich pas ingeschreven in de KvK: Ja etcetera. Het brein schijnt dan zo te werken dat je daarna veel makkelijker nog een ja zegt en daar maken ze misbruik van. En dan heb ik het verder nog niet over de telefoonterreur…
Ja, je ziet steeds vaker dat er mensen in het ootje genomen worden met nep-brieven. Nep-links in nep-SMS’jes. Het is echt een plaag.