Zo, dat was even (nou ja, even) afzien vandaag. Sinds de Roparun en de oogoperatie slechts een paar keer kunnen rennen. En dat ga je voelen hoor. Zeker als het 29 graden is en de luchtvochtigheid boven de 80%.
De start was om 5:30 en de wekker stond om 4:00 uur. Energiedrank, wat zoetigheid en op pad met Jan en Gerard.
Voor een donker Angkor Wat was het een kabaal van jewelste. Lopers uit alle windstreken. En ook veel deelnemers uit de buurlanden. Zo werd ik bij het ophalen van het startnummer geïnterviewd door de Vietnamese televisie. Ik gaf een prognose van 2 uur á 2 uur 10 af. Dat leek me reeel gezien mijn vorm en de omstandigheden.
De eerste vier kilometer gingen prima. Rustig tempo aangehouden en water gepakt bij de drinkpost. Op zes kilometer een velletje omdat ik me niet echt sterk voelde. Daarna eigenlijk van waterpost naar waterpost gerend (om de 2km) en zelfs af en toe gestopt voor een foto. Winnen ging ik toch niet en ik wilde mijn hartslag onder de 170 houden. Niet te gek doen hé.
Op een gegeven moment kwam de nummer 1 van de hele marathon voorbij en die liep stevig door. Na het samenkomen van de 21 (en 42) met de 10 kilometer wedstrijd kwam je vooral wandelaars tegen die de 10km aan het lopen waren.
Op de klok stond 2:13 maar omdat ik niet direct weg was zal het wel een minuutje sneller zijn. Mijn ‘slechtste’ halve marathon ooit. Maar soms moet je gewoon genieten.
Tijd is in dit geval inderdaad totaal onbelangrijk. Je hebt het toch maar mooi weer gedaan, weer een mooie ervaring rijker. En met in je gedachte dat je heel kort geleden nog in het ziekenhuis lag is het wellicht je beste prestatie ooit.
#TOPPER
De finish is breder als op de Coolsingel. Mooie ervaring, top !!
Je kon ook een hele lopen, dat lijkt me echt afzien.
Knappe prestatie, vooral met dat weer!