Hertha BSC – Borussia Dortmund

Berlijn, ooit Reichshauptstadt die Welt, was een bestemming die hoog op het lijstje ’te bezoeken steden’ stond in huize Peenvogel. Samen met Kees en Linda vertrokken we op donderdagavond richting Hannover voor de eerste tussenstop in een formule 1 hotel. De 700 kilometer werd op de heenweg in twee etappes gereden zodat we op vrijdag voor de lunch in de hoofdstad van Duitsland konden zijn.

Wij hadden last van een klein beetje schuldgevoel omdat Bastiaan de nacht van woensdag op donderdag last kreeg van buikgriep (iets waar Sandra het weekend ervoor al last van had). Gelukkig knapte hij in de loop van de dag op zodat we hem met een gerust hart bij Oma Willie konden laten logeren. Later dit weekend kregen zowel Sandra als Jeroen last van buikgriep zodat we de drie heilige B’s in Duitsland (Bier, Bratwurst en Bundesliga) niet ten volle konden benutten.

Vrijdag stond in het teken van sightseeing. Iconen van de stad zoals de Rijksdag, Brandenburger Tor en Kurfursterdamm werden met een bezoekje vereerd. En zaterdag volgden De Muur, Checkpoint Charlie en een tochtje over rivier de Spree. Toen de mannen naar het Olympiastadion waren voor de wedstrijd tussen Hertha BSC en Borussia Dortmund deden de vrouwen zich tegoed aan lunch, chocolademelk, relaxen en uno. Ieder zijn ding zeg maar. Het weekend werd afgesloten in een goed (en erg goedkoop) tapas-restaurant in de bekende wijk Kreuzberg.

Zondag zijn we vroeg op weg naar huis gegaan. De straat van ons hotel werd na 7 uur geblokkeerd voor de halve marathon van Berlijn en met de rommelende magen (niet van de honger) van de twee chauffeurs leek een vroege thuiskomst alle partijen het beste. Berlijn is zeker een stad waar we nog wel een keer naar toe willen. Dan naar Union Berlin gaan?

Berlijn (Dui.), 26-28 maart 2010. Hertha BSC – Borussia Dortmund 0-0. Bundesliga.

  Op de ring van Berlijn kwamen we de eerste Trabant tegen. Icoon van Oost-Duitsland.

  Entree naar Berlijn 😉

  Een van de tientallen Beren die we in Berlijn in het straatbeeld zagen. Allen met een ander thema.

 

Potsdamer Platz met zijn hoogbouw. Ongewild zing je de hele tijd het nummer van het Klein Orkest in je hoofd.

 

Het Holocaust-Mahnmal. Een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken.

  Een ander icoon van Berlijn. Het ampelmannetje. De ene keer staat ie op rood…

…en de andere keer op groen.

  Eenmaal aangekomen bij de Brandenburger Tor was er een demonstratie aan de gang. Door de rode vlaggen waande je je even in Oost-Duitsland. (noot van de auteur. Oost-Duitsland lag echter aan de andere zijde van de poort, op deze plek liep de muur).

  De Brandenburger Tor..

 

  Het beeld op het gebouw, een Quadriga (tweewielige wagen met vier paarden), werd in 1806 meegenomen door Napoleon naar Parijs als oorlogsbuit. Na de val van de Berlijnse Muur werd de Brandenburger Tor gerenoveerd. Na lange en soms felle discussies is besloten ook de adelaar en het ijzeren kruis weer terug te zetten; hoewel voor velen een pijnlijke herinnering aan het nationaalsocialisme. Heden ten dage is de poort het symbool van de Duitse eenheid

 

  De Rijksdag.

  Op straat theater zoals we gewend waren op Lowlands.

  Deze kerel hielp Kees bij het uitkiezen van de lunch. Maar dat mocht geen verrassing zijn. Bier en currywurst natuurlijk. De magen van Sandra en Jeroen deden het hier nog prima.

  Wandelend door het stadspark Tiergarten.

  Kwamen we langs een monument voor de gevallenen aan Sovjet-zijde. Geheel in communistische stijl die we eerder in Vietnam zagen voorzien van wat oorlogsmaterieel.

  “En iedereen werkt, hamers en sikkels”

Het woord van de trip. Siegessule (“overwinningszuil”). Aanleiding tot de bouw was de overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864. Oorspronkelijk was de zuil op de Knigsplatz (nu Platz der Republik) voor de Rijksdag gebouwd. In 1939 werd de zuil echter door de nazi’s naar de huidige locatie in de Tiergarten verplaatst.

Kees heeft plannen om een pannenkoeken-gerecht in de vorm van dit monument te gaan verkopen in Numansdorp.

  De dames blijven achter. Kees en Jeroen gaan op onderzoek uit.

  Wayne?

  Om bij de zuil te komen moesten we door een ijskoude tunnel heen onder de rotonde door. Aan het einde voelden we ons net een elftal dat het veld opkomt.

  Bovenop de Siegessule is een verguld bronzen beeld geplaatst dat Victoria voorstelt.

Vriendelijk van ze.

  Tijd voor een biertje. Ook toen nog niets aan de hand met de maag van Jeroen.

Mooi scheldwoord als we ooit eens tegen Hertha spelen 😉

  “Waar Mercedes en Cola nog steeds op een voetstuk staan”

  KaDeWe. Oftwel Kaufhaus Des Westens. Een begrip in West-Berlijn.

  De Kaiser-Wilhelm-Gedchtniskirche die in de Tweede Wereldoorlog door een bombardement zwaar beschadigd werd. De kerk is n van de bekendste bezienswaardigheden van Berlijn. Door de Berlijners zelf wordt de combinatie van rune en nieuwbouw soms oneerbiedig “poederdoos en lippenstift” genoemd.

Tsja, en toen was het gedaan met Jeroen. Zij maag speelde hem parten en ook Sandra werd tijdens het eten niet lekker zodat Kees en Linda met twee zieke vogeltjes zaten opgescheept. Op zaterdag ging het alweer wat beter met ze.

Anhalter Bahnhof naast ons hotel. Op 3 februari 1945 werd het Anhalter Bahnhof zwaar getroffen door geallieerde bombardementen en brandde het uit.

Een deel van de Berlijnse muur.

Een koperen rails geeft aan waar de muur liep.

Een doorkijkje van Oost naar West.

Eins-zwei, Polizei (in een Trabant).

Checkpoint Charlie.

Ook wel typisch dat het pas op het laatst in het Duits staat.

Nogmaals het douane-huisje. De snackbar rechts heet snackpoint-Charlie. Zo goed dat Jeroen die had kunnen verzinnen 😉

Mooie Oost-Duitse scooter.

Op de Gendarmenmarkt een aantal fraaie kerkgebouwen. En de vestiging van Fassbender & Rausch. Wereldberoemd voor hun chocolade.

Als je dan niet misselijk bent als je de Brandenburger Tor op hebt gegeten.

Dan kan de Rijksdag er ook nog wel bij.

Vrouwen en chocola.

Een Ampelmann-winkel.

Tijd voor een boottochtje over de Spree.

Sandra bewondert het Duitse geld.

De stad is een mix van oud en nieuw.

Rijksdag vanaf het water gezien.

Maar wij hebben de Euromast! En toen gingen de heren naar het Olympia-stadion. In de stad kwamen we al aardig wat Dortmund-fans tegen.

Zo’n pocket-kaartje in Londen is makkelijker mee te nemen.

Met U2 naar het stadion. Deze metro stopte ook nog eens op Bahnhof Zoo.

Mooi, mooi, mooi.

Blauw en geel op weg naar het in 1936 gebouwde stadion. En hoewel onze eigen Kuip slechts een jaar jonger is ziet het Olympia-stadion er vl ouder uit. Komt door de bouwstijl. Dit stadion heeft een nogal steens uiterlijk waar De Kuip gebouwd was met staal, beton en glas. Je zou het Olympia-stadion bijna Duits kunnen noemen.

Na de rij bij het ophalen van de kaartjes in de rij om het stadion in te gaan. Misschien kwam het door de ongeregeldheden de wedstrijd ervoor toen Charisteas in de laatste minuut Hertha in diepe rouw dompelde dat het fouilleren erg lang duurde. Er was nog net tijd voor een broodje.

Worst uiteraard.

Wat zou er nou bij HSV staan?

Op de Ostkurve zaten we op de tweede ring. Aan de overkant de vuurkorf voor de Olympische vlam en de Dortmund aanhang. Die waren met zo’n 6000-8000 man aanwezig.

Op dit ereterras zag de nazi-top de zwarte atleet Jesse Owens vier maal een gouden medaille winnen op de Olympische spelen van 1936. Dat Hitler hem de hand weigerde te schudden klopt deels. Hitler weigerde de handen van alle niet-Duitse sporters te schudden.

In de eerste helft 1 rij stewards tussen Ostkurve en veld. De tweede helft was er ‘dubbele dekking’.

Heimspiel fur Dortmund zongen de fans van BVB op het voorplein. Dat klopte deels, in getal waren ze wel aanwezig. Qua zang en sfeer nauwelijks. Kwam wellicht ook door het goede spel van Hertha en het apatische optreden van geel-zwart.

Dat verwacht je dan ook weer niet. Een beer als mascotte.

Hertha in de aanval.

Het werd nog aardig weer ook.

Na een half uur nog steeds geen goals voor 60.000 toeschouwers.

Bier voor Kees, cola voor Jeroen.

In de rust een rondje stadion gedaan. Hier het Olympische zwembad.

Nog meer Olympische terreinen. Dit is het meiveld met klokkentorens.

De plaats van de vlam.

Olympische winnaars.

Voetbaltoerist.

Terug op onze plek en we zien een dubbele rij stewards.

Ook deze bal ging er niet in.

Tien minuten voor tijd scoort Hertha maar let op de grensrechter rechtsboven. Het doelpunt wordt ten onrechte afgekeurd. Zo komt degradatie wel heel dichtbij.

Een minuut voor tijd gaan wij weg. Voor de drukte de metro opzoeken.

Mooi stadion, kan niet anders zeggen.

Met een half uurtje zijn wij weer op Potsdamer Platz.

De dames waren moegesnoept en in het hotel.

Maar een tapas gaat er altijd wel in, ook al protesteert je maag.

In Duitsland is alles groot. Dus ook toetjes.

Serieus zoals altijd.

Op weg naar huis.