Kaartjes gewonnen, dus op weg naar Landgraaf.
Vanaf het kleine station in Landgraaf was het nog zo’n 25 minuten lopen tot Megaland. Ondertussen probeerden alle bewoners hun graantje mee te pikken met de verkoop van bier en eten.
Op weg naar het terrein.
Het voelde een stuk massaler aan dan Lowlands. Wat ik tof vond waren de foodtrucks op het terrein. Je hoefde, net zoals op Lowlands, niet te leven op friet en hamburgers. Al hebben we die wel op natuurlijk.
Yep, na een tiental keer Lowlands, een handvol Dynamo Open Airs en Graspop (en nog wel wat eendaagse festivals) zijn we zowaar een keer op Pinkpop.
Halestorm was goed ’s middags, De Staat vond ik niet veel aan. En toen was het tijd voor Doe Maar. Een soort van ‘greatest hits-show’ met een aparte rol voor Joost Belinfante die als een soort tuinkabouter Nederwiet kwam zingen.
Daar zijn ze, de oude mannen van Doe Maar. Muzikaal in vorm.
Een festival is niet makkelijk.
‘Is dit alles….’
En toen was het tijd voor de headliner van de zaterdag. Rammstein. Mijn vierde keer en ik vond dit de beste keer dat ik ze zag.
Feuer frei!
Engel
En na een stichtelijk woordje van Jan Smeets (die zich een beetje gedroeg als je dronken, malle oom op een verjaardag) ging iedereen op pad. Naar zijn auto, naar de campings, naar de trein. Het leek wel een scene uit Lord of the Rings. Zo’n mensenmassa in 1 keer op pad. Wij sliepen in het huis van Jeannette (die ons ook nog eens op kwam halen op het station) en brachten het festival dus luxe door. Ik vond het geslaagd.