De zucht lijkt wel uit zijn tenen te komen. Tussen twee happen pizza kijkt Bastiaan met veel gevoel voor theater ons aan.
‘Waar vind ik een mevrouw?’
‘Goede vraag. In je klas, of later in het zwembad. Of in de kroeg. Papa en mama hebben elkaar in de kroeg ontmoet.’
‘En wat deed papa dan daarvoor?’
‘Ik denk huilend in een hoekje zitten wachten tot ik in zijn leven verscheen.’
Deze opmerking komt haar op een boos oog vanaf de andere kant van de tafel te staan. Bastiaan gaat ongehinderd verder met zijn overpijnzingen.
‘Ik vind het moeilijk om een mevrouw te vinden. Willen jullie mij helpen met zoeken?’
‘Prima jongen, wij kiezen wel een leuke voor je uit.’
Een dag later lijkt het probleem zich al opgelost te hebben. Bastiaan heeft een plaatje van zijn Furby mee naar school genomen en prompt komt er weer een meisje over de vloer om te spelen. Met Bastiaan maar toch vooral ook met de Furby.
Tijdens het eten van pizza een dag eerder beloofde hij nog plechtig voor eeuwig bij ons te blijven wonen. Hij neemt een keer een foto van een pluizig stuk speelgoed mee en de zaken staan er ineens een stuk anders voor. Als kleuter is versieren nog doodeenvoudig.
