28 jaar geleden, mijn eerste Europese wedstrijd

Gisteren was het exact 28 jaar terug dat ik mijn eerste Europacupwedstrijd in De Kuip zag. Tijd om een oud verhaaltje van stal te halen.

Een tijd lang heb ik volgehouden dat de return-wedstrijd tegen PSV de mooiste Europese wedstrijd was die ik ooit zag. Toegegeven, als ik de beelden terugzie met die onmogelijke kopbal van Pi-Air in ’the dying seconds’ krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen. Wat een ontknoping was dat.

Maar nu, meer dan twaalf jaar na de winst op Borussia Dortmund, moet ik toegeven dat de UEFA-Cup winst het aller-allermooiste was dat ik op voetbalgebied ooit meemaakte. In de twaalf jaar die volgden na 2002 haalde geen enkele andere Nederlandse club nog een finale. Iets wat sinds de eerste winst van Feyenoord in 1970 wel ieder decennium het geval was.

Het voetbal is zo veranderd in een geldverslindende machine dat het een utopie is om te denken dat de komende jaren een Nederlandse club een finale van een van de twee toernooien zal gaan halen. Laat staan deze winnen. Dat maakt de prestatie van 2002 nog knapper.

Mijn eerste Europese wedstrijd zag ik op 1 oktober 1986 (gisteren dus precies 28 jaar geleden). Feyenoord werd in het toernooi om de UEFA-Cup gekoppeld aan het Hongaarse Pécsi Munkas. Twee weken ervoor hadden ze met 1-0 in Hongarije verloren en dus moest Feyenoord met 2 goals verschil winnen om een verlenging te voorkomen. Voor mijn gevoel verloor Feyenoord altijd uitwedstrijden in Europa. Een ervaring die ik ook aan de lijve heb ondervonden, uit in Europa heb ik ze vaker zien verliezen dan zien winnen.

Vanuit mijn woonplaats ging ik bij mijn vader achterop de Puch maxi naar het stadion over het fietspad van de Brienenoord. De brommer werd boven aan de brug geparkeerd aan een paal en voor het stadion was het een drukte van jewelste. Met ruim 26.000 toeschouwers was het op dat moment de drukst bezochte wedstrijd die ik tot dan toe meemaakte. We zaten wederom op de maastribune waar ik mijn wedstrijden daarvoor ook gezien had.

 Ruud Heus haalt uit voor de 1-0 in de 67e minuut. (foto ingescand uit het Algemeen Dagblad van 2-10-86)

Mario Been wordt gevloerd door de Hongaarse keeper. Lars Elstrup kijkt toe. (foto ingescand uit de Voetbal International)

Bij rust stond het nog 0-0 en de tijd begon te dringen. Totdat in de 67e minuut Ruud Heus verwoestend uithaalt en Feyenoord op 1-0 zet. Nog 23 minuten voor een tweede goal maar wel achterin de boel dichthouden, een uitgoal zou dodelijk zijn. Bij Pécsi speelt ene Antal Roth in de verdediging en die speelde een puike wedstrijd.

Of het op basis van deze ene wedstrijd was weet ik niet maar niet lang na deze wedstrijd kocht Feyenoord Antal Roth (hij speelde ook op het WK van datzelfde jaar) maar een groot succes werd dat niet. Door een veelvoud aan blessures kwam de Hongaar slechts tot 29 wedstrijden voor Feyenoord.

Het duurde tot de 84e minuut voordat Feyenoord de beslissende 2-0 maakt. De in Rotterdam verguisde Hofman maakt deze belangrijke goal en Feyenoord bekert verder tegen Borussia Monchengladbach. Een club die we tien jaar later weer tegen zouden komen in Europa. Uit verliest Feyenoord met maar liefst 5-1 en de thuiswedstrijd werd ook door de Duitsers gewonnen. Zo kwam er een einde aan mijn ‘eerste’ Europacup seizoen. Er zouden nog vele Europese wedstrijden volgen, maar die ene op 8 mei 2002 blijft het allermooiste.

Vanavond moet Feyenoord gelijk al een ‘do or die’ wedstrijd spelen tegen Standard Luik. Ondanks dat ik me een beetje gammel voel zit ik uiteraard op de tribune. Hup Feyenoord!

Feyenoord viert feest na de 1-0 met o.a. Molenaar, Van Herpen, Tahamata, Heus en een dolblije Mario Been. (foto ingescand uit de Voetbal International)