27e seizoenskaart op rij

Geen nieuws over Kuijt, geen nieuws over De Kuip. Maximaal haalbaar dit seizoen is een derde plaats en wederom een jaar zonder titel. Ondanks dat heb ik uiteraard de bestelling voor mijn 27e seizoenskaart op rij de deur uitgedaan. In totaal gaf ik 3488 euro uit aan seizoenskaarten en dan hebben we alle (Europese) uitwedstrijden nog buiten beschouwing gelaten . Een gemiddelde van 7,6 euro per competitiewedstrijd in De Kuip. Tijd voor een klein overzichtje.

Op mijn vijftiende had ik twee krantenwijken. Ik bracht door weer en wind De Havenloods langs bij de mensen en op maandag altijd de nieuwe aanbiedingen van de Spar. Niet zonder gevaar, want er waren altijd katten die op de loer lagen om bij nietsvermoedende krantenjongens in hun handen te gaan hangen.

Met zwarte handen van de inkt kon ik daarna, niet zelden doorweekt, aan mijn huiswerk beginnen. Ondertussen dagdromend over de volgende wedstrijd van Feyenoord. Die ze, in mijn dagdromen, glorieus zouden winnen, vaak tegen beter weten in. De realiteit was eind jaren ’80 nogal anders.

In 1988 was het eindelijk zover, ik kocht mijn eerste seizoenskaart voor Feyenoord na een aantal malen op losse kaarten geweest te zijn. In De Kuip, in een hokje tegenover de voetballer van Chabot, werd in zwierige letters mijn naam op het gele stukje karton geschreven en mocht ik 150 guldens afrekenen.

De mooiste tijd qua voetbal beleefde ik op de Noordzijde begin jaren ’90. In een slecht gevulde Kuip die rook naar pis en kroketten en waar ‘wie is er bang  voor de boze wolf’ uit de speakers dreunde. Vier keer won Feyenoord de beker en tussendoor werden ze ook nog eens pardoes kampioen. De laatste bekerwinst in the nineties zag ik noodgedwongen vanaf vak Q. Omdat na de verbouwing van het stadion in de zomer van 1994 de vakken kleiner waren geworden en ik te laat was voor een kaart op R.

Ik was niet de enige uit onze groep die niet meer op R zat en het was vervelend dat we dat seizoen nogal versnipperd zaten. Dus werd er besloten naar de duurdere lange zijde te verkassen. We verdienden ons geld inmiddels niet meer met krantenwijken, het kon er vanaf.

Op vak N kwamen we op stand te zitten. Mannen rookten er sigaren, er werd gevloekt maar zonder de vliegende ziektes en we hadden er een  vaste plek. Dat mocht ook wel want we betaalden maar liefst 300 gulden meer dan op de Noordzijde. Op dit vak zagen we Feyenoord in 1999 kampioen worden tegen NAC en alle thuiswedstrijden in het toernooi om de UEFA-Cup in het glorieuze seizoen 2001-2002 (de finale zagen we vanaf vak KK). De prijzen op de blauwe zijde stegen in korte tijd echter behoorlijk. Ons laatste seizoen betaalden we 375 euro en dat werd zelfs ons een beetje te gortig.